[کاربر عادی]

خوبی‌ها و بدی‌های باقلا و لبویی که دوره‌گردان می ‌فروشند:

هر فصلی نوبرانه خودش را دارد. با آمدن فصل بهار، چغاله بادام و گوجه سبز از دسته نوبرانه‌هایی هستند كه روی چرخ‌های دستی در سطح شهر، توجه هر كس را به خود جلب كرده و همه را برای خوردن، حتی به اندازه یك سیر، وسوسه می‌ كنند.

در تابستان، پسته و زغال اخته این وظیفه را برعهده می‌گیرند و فصل پاییز زالزالك و در زمستان نیز لبو و باقلای پخته، جای همه این ها را می ‌گیرند. خیلی‌ها تصور می ‌كنند كه این گروه از غذاها هله هوله بوده و مداومت در خوردن‌شان می ‌تواند زیانبار باشد، در حالی كه برخی دیگر خوردن آنها را به بسیاری از خوردنی‌های كارخانه‌ای و مواد غذایی فرآیند شده ترجیح می‌ دهند، اما واقعیت چیز دیگری است. این موضوع، آن چیزی است كه این بار می‌ خواهیم درباره‌اش با شما صحبت كنیم.

چند دقیقه فكر كنید، به نظر شما خوردن لبو و باقلا به این شكل چه مشكلاتی می‌ تواند به همراه داشته باشد؟

“این دو ماده غذایی به دلیل تركیبات مفیدی كه دارند، می ‌توانند به جای بسیاری از تنقلات خریداری و خورده شوند، اما روش طبخ و ظروفی كه در تهیه و سرو آنها به كار می‌ رود و فردی كه آنها را عرضه می ‌كند، نه تنها از ارزش تغذیه‌ای‌شان كم می‌ كند، بلكه مضراتی را نیز برای مصرف‌ كننده در پی خواهد داشت.

به عبارت ساده‌تر، ممكن است فرد عرضه‌ كننده به بیماری عفونی مبتلا باشد و یا به دلیل ناآگاهی، اصول بهداشتی را رعایت نكند. به طور مثال، كمتر می ‌بینیم كه این دوره گردها با دستكش، كلاه و پیش‌بند به سرو این مواد غذایی بپردازند.

بسیاری از فروشندگان به منظور ارزان‌تر درآمدن محصولات‌شان، مواد اولیه را فله‌ای خریداری می‌ كنند كه در نهایت بر كیفیت محصول اثرگذار است؛ به این معنا كه مقادیر بالای آفت‌كش یا حتی كرم‌خوردگی در مواد اولیه دیده می‌ شود كه مصرف حتی پخته آنها نیز برای افراد زیانبار است، بنابراین آلودگی اولیه نیز یكی دیگر از عواقب خوردن غذاهای خیابانی است.

حرارت دیدن در سطح خیابان‌های پُر رفت و آمد و در معرض دود و آلودگی هوا قرار گرفتن این مواد غذایی، علاوه بر آلودگی آنها با ذرات معلق، باعث می شود سرب موجود در هوا نیز به راحتی بر سطح غذا نشسته و آثار مسمومیت مصرف ‌كننده را با این فلز سنگین به وجود آورد و به این ترتیب بر سلامت افراد به خصوص سیستم مغزی‌شان تأثیر بگذارد.”

پیشنهاد کارشناسان

پیشنهاد می ‌شود كه این دوره‌گردها، سازماندهی و كنترل شوند تا در محیطی سالم‌تر، محصولی مفید را به مردم عرضه كنند و در عین حال، كسب درآمد نیز داشته باشند، زیرا با رعایت اصول بهداشتی، میان وعده‌هایی را می‌ توان به مردم عرضه كرد كه بهتر از بسیاری از هله‌هوله‌های در دسترس امروزی باشند.

“نكته اساسی درباره هرگونه غذای خیابانی، بهداشت مواد غذایی است؛ به عبارت ساده‌تر، اغلب مطالعات نشان می ‌دهند كه غذاهایی كه به این شیوه در خیابان عرضه می ‌شوند از احتمال بسیار بالای از نظر آلودگی‌های متعدد برخوردارند. در ضمن از نظر تغذیه‌ای، از آنجا كه این دسته از غذاها برای مدت طولانی پخته شده و چندین نوبت گرم و سرد می‌ شود، ارزش غذایی‌شان بسیار پایین خواهد آمد.

باقلاهای پخته و عرضه شده در سطح شهر، یك غذای خیابانی محسوب می ‌شود كه از احتمال بیشتری برای هر نوع آلودگی هنگام عرضه به مصرف‌ كننده برخوردار است. ضمن اینكه شرایط پخت و نگهداری و عرضه آنها به هیچ عنوان، روش مناسبی برای ارائه یك غذای سالم نخواهد بود بنابراین توصیه كلی تهیه و مصرف این غذاها در دكان‌های استاندارد و بهداشتی یا در منزل است.”

ادامه دارد…

[نویسنده]

نوشته‌ها