شلغم به دلیل ویتامین C و انواعی که به رنگ بنفش مزین است، خاصیت ضد سرطانی بالایی دارد و در روده ها به افزایش باکتری های مفید کمک می کند.
در برخی منابع گفته شده است شلغم خام دارای مقادیری انسولین گیاهی است و تا حدودی قند خون را کنترل می کند، اما پخته آن اگرچه در مقایسه با لبو کم قند تر است، اما چاق کننده و مصرف آن برای مبتلایان به دیابت توصیه نمی شود.
شلغم به سبب بافت نرم و گرمایی که در حین طبخ دریافت می کند، نرم کننده سینه و کمک کننده به سیستم تنفسی است و از شدت سرفه می کاهد.
با وجود آن که در برخی منابع شلغم خاصیت ضد ویروسی قوی داشته و مقوی سیستم ایمنی بدن است، اما برخی کارشناسان معتقدند لبو بیشتر از شلغم می تواند در التیام سرماخوردگی تاثیرگذار باشد.
شلغم و لبو هر دو دارای املاح معدنی همچون کلسیم، فسفر، منیزیم، پتاسیم و گوگرد بوده و یکی از منابع پیشگیری کننده از پوکی استخوان است، اما باید بدانید به هیچ وجه نمی توان آن را جایگزین شیر و فرآورده های لبنی کرد. این را هم بدانید شلغم برای مبتلایان به تیروئید باید تحت نظر پزشک مصرف شود.
