[p.damghanian]

به عنوان یک قاعده کلی تصور می شود که رژیم غذایی پر پروتئین برای استخوان زیانبار شمرده شده است. به طور عمومی پذیرفته شده است که افزایش پروتئین در رژیم غذایی باعث ترشح بیشتر کلسیم در ادرار می شود. منبع کلسیم اضافی در ادرار به طور کامل آشکار نیست. میتوان فرض کرد مصرف بالای پروتئین (به ویژه پروتئین حیوانی) باعث ایجاد متابولیت های اسیدی (در اثر سوخت و ساز گوگرد اسید آمینه) می شود. برای خنثی شدن این اسید بهترین منبع کربنات موجود در استخوان خواهد بود .کربنات در خنثی شدن اسید استفاده شده و کلسیم استخوان از طریق ادرار دفع می شود. بنا بر این تئوری، مصرف پروتئین منجربه افزایش تحلیل استخوان، کاهش تراکم استخوان و افزایش شکستگی می باشد.این فرض با مطالعات سلولی و حیوانی همخوانی دارد. اما از طرف دیگر افزایش پروتئین در رژیم غذایی باعث افزایش فاکتورهای موثر بر رشد ، افزایش جذب کلسیم و قدرت و توده عضلانی میشود که همگی میتواند به طور بالقوه برای اسکلت بدن مفید باشد.
Darling و همکارانش بر روی مقالات چاپ شده در مورد بررسی رژیم پروتئین و سلامت استخوان یک متا آنالیز و بررسی سیستماتیک انجام دادند. اما جالب است بدانید، بعد از بررسی این مطالعات ، محققان نتوانستند ارتباطی منفی میان رژیم غذایی پروتئین و سلامت استخوان پیدا کنند. از همه مهمتر حتی در مطالعات اپیدمیولوژیک ، ارتباط مثبت کمی میان افزایش دریافت پروتئین و میزان تراکم استخوانی یافت شد . در مطالعات مداخله گر نیز اثر مثبت خفیفی در دریافت مکمل پروتئین از منابع مختلف ، بر روی تراکم استخوان ستون فقرات کمری جود داشت.
انسانها به طور کلی مواد غذایی متفاوتی مصرف می کنند که می تواند میزان اسید و باز متغیری را تولید کند و ما عموما پروتئین را در طول روز به طور متواتر و نه یکجا مصرف می کنیم و در نتیجه تولید اسید و خنثی سازی نیز به طور متواتر ایجاد می شود.
فقدان ارتباط چه ارتباط مثبت چه منفی میان رژیم پروتئین و شکستگی در مطالعات اخیر نشان می دهند، تئوریهای ثابت شده در سطح حیوانی و یا سلولی مبنی بر اثرات منفی پروتئین بر روی سلامت استخوان، در انسان قابل تعمیم نیست. از طرف دیگر بالغین و بویژه سالمندان بایستی تنوعی از مواد غذایی و نیز میزان حداقل 15% از انرژی روزانه را از پروتئین ها دریافت نمایند. البته دوز سالم برای افزودن پروتئین در سالمندان که سلامت استخوانی را تحت تاثیر قرار ندهد نیاز به مطالعات آینده را می طلبد.
پریسا دامغانیان -کارشناس ارشد تغذیه و رژیم درمانی

[نویسنده]

نوشته‌ها