[Shafiei]

برخي از افراد، توانايي يا شرايط کار با وزنه، ‌انجام ورزش‌هاي هوازي يا غيرهوازي در محيط‌هاي آزاد يا باشگاه‌هاي ورزشي براي کم کردن وزن يا سايز خود ندارند و تصميم مي‌گيرند…

براي لاغرشدن و چربي‌سوزي، راه رفتن در آب را امتحان كنند. بهتر است بدانيد که صرفا راه رفتن در آب باعث چربي‌سوزي نمي‌شود. براي چربي‌سوزي، ضربان قلب بايد به حد مشخصي برسد؛ يعني از زماني که يک فعاليت ورزشي يا فيزيکي را شروع مي‌کنيد، بلافاصله فرآيند چربي‌سوزي در بدن آغاز نمي‌شود. البته فعاليت فيزيکي با سوختن کالري همراه است اما به‌مرور زمان و با افزايش مدت و شدت ورزش، ضربان قلب هم بيشتر مي‌شود و شرايط چربي‌سوزي براي بدن به‌وجود مي‌آيد.

دليل اينکه مي‌گوييم صرفا راه رفتن در آب باعث چربي‌سوزي نمي‌شود، اين است که سرعت چنين فعاليتي به اندازه‌اي پايين است که اصلا ضربان قلب به اندازه کافي براي سوزاندن چربي‌ها بالا نمي‌رود. البته بالاتر بودن مقاومت آب نسبت به خشکي و هوا، باعث شکل‌دهي به عضلات افرادي مي‌شود که حداقل 3 ماه و هر بار حدود 5/1-1 ساعت، فعاليت داخل آب دارند. اين در حالي است که شکل‌دهي به عضلات در افراد مبتلا به چاقي و اضافه‌وزن، چندان مطرح نيست و آنها مي‌خواهند با ورزش و فعاليت کاهش وزن و سايز داشته باشند. افرادي که در آب راه مي‌روند، بايد حواسشان باشد که اين فعاليت آبي هم بايد زير نظر مربي‌هاي متخصص باشد. هرچند که آسيب‌هاي ناشي از فعاليت‌هاي آبي کم است اما راه رفتن نادرست در آب يا حتي دويدن در عمق مناسب (معمولا عمق آب بايد تا زير سينه بيايد)، مي‌تواند آسيب‌هايي به زانوها و کمر وارد کند.

با نظر مربي خود، ترکيبي از راه رفتن و دويدن را در مدت زمان و با شدت مناسبي در برنامه خود قرار دهيد تا ضربان قلب به اندازه‌اي که بدن آماده چربي‌سوزي شود، برسد.

به‌طور کلي، تاثير انجام فعاليت‌هاي بدني مانند راه رفتن‌ و دويدن و ورزش براي سوزاندن کالري،‌ چربي و کاهش وزن در محيط‌هاي طبيعي مانند پارک‌ها از محيط‌هاي باشگاهي بيشتر و در محيط‌هاي باشگاهي هم از آب بيشتر است، نبايد براي پيروي از مد و تجددگرايي به کارهايي مانند راه‌رفتن در آب براي لاغر شدن که فقط هزينه‌بردار است و نتيجه چندان مطلوبي ندارد، روي آورد.

[نویسنده]

نوشته‌ها