شايد اصطلاح بهتر به جاي چربيخون بالا، اختلال چربيخون باشد. چربيها به 2 گروه، كلسترول و تريگليسريد تقسيم ميشوند. كلسترول خود 2 زيرگروه دارد كه شامل HDL يا كلسترول خوب و LDL يا كلسترول بد است. اگر در فردي HDL پايين باشد، عامل خطر براي ابتلا به بيماريهاي قلبي- عروقي محسوب ميشود. پس اصطلاح چربيخون بالا درست نيست.
در مورد كلسترول، عدد كلي 250 ميليگرم در دسيليتر وجود دارد كه نبايد ميزان آن از اين حد بالاتر برود. در مورد تريگليسريد عدد 100 ميليگرم در دسيليتر ذکر شده است. در مورد HDL هم براي آقايان، بايد عددي بالاي
40 و براي خانمها بالاي 50 ميليگرم در دسيليتر باشد. براي كلسترول LDL نيز حد مطلوب، زير 100 ميليگرم در دسيليتر است و بالاي 140 ميليگرم در دسيليتر نياز به درمان دارد.
اگر تريگليسريد بالا و HDL پايين بيايد بهخصوص مجموع آنها با هم ميتواند زمينهساز نشانگان متابوليک و بيماريهاي قلبي-عروقي باشد. نشانگان متابوليك 5 مشخصه دارد كه 2 مورد مربوط به تريگليسريد بالاي 150 و HDL پايين و يك مورد مربوط به بالا بودن اندازه دور شكم است. بزرگ بودن دور شكم در افرادي كه نشانگان متابوليك دارند، مشترك است و در واقع خود باعث ايجاد اختلال در چربيخون ميشود.