نکته مهم در مورد مصرف این گیاه بالاخص برای اهداف درمانی که لازم است دز بالایی از این گیاه مصرف شود، این است که حتماً در این حالت، گیاه شنبلیله با فاصله 2 ساعت قبل یا بعد از دارو استفاده شود؛ زیرا به علت دارا بودن فیبرهای موسیلاژی، در جذب بسیاری از داروها تداخل ایجاد می‌کند. همچنین در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر، در زمینه مصرف دزهای بالای گیاه شنبلیله و فرآورده‌های دارویی مشتق از آن با پزشک خود مشورت نمایید:
1. داروی گلیپیزید و سایر داروهای ضد دیابتی: اثر این داروها به وسیله شنبلیله افزایش می‌یابد و مصرف همزمان آن‌ها منجر به افت شدید قند خون می‌شود.
2. انسولین: شنبلیله قند خون را کاهش می‌دهد و در صورت مصرف شنبلیله دوز انسولین باید تنظیم شود.
3. هپارین، وارفارین و سایر داروهای ضد انعقادی: به دلیل ترکیبات کومارینی موجود در شنبلیله، در صورت مصرف همزمان شنبلیله با این داروها احتمال خونریزی افزایش می‌یابد.
4. داروهای مهارکننده آنزیم منوآمین‌اکسیداز مانند فنلزین و ترانیل سیپرومین: به دلیل دارا بودن آمین در شنبلیله، مصرف همزمان آن با این داروها منجر به افزایش ضربان قلب، سردرد، درد قفسه سینه و … می‌شود.
___________________________________________________________________________________________
زهرا یاری، کارشناس ارشد تغذیه.
