[m.jarahzadeh]

متخصصان و کارشناسان تغذیه اغلب روی اهمیت «شیوه درست» خوردن میوه‌ها و سبزی‌ها تاکید می‌کنند.اما منظور این متخصصان و کارشناس‌ها از شیوه درست خوردن میوه‌ها و سبزی‌ها چیست؟ تقریبا همه کارشناس‌های تغذیه بر این باورند که پوست میوه‌ها سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌هایی هستند که به‌نوعی پوست را به‌عنوان مغذی‌ترین بخش میوه تبدیل می‌کنند.خوردن پوست سخت میوه‌هایی همچون پرتقال و انار برای اکثر افراد ناخوشایند است، اما نخوردن پوست میوه‌هایی همچون سیب یک چیز بی‌ربط و بی‌معنی است.خوردنی نبودن پوست بعضی از میوه‌ها بدین معنا نیست که پوست این میوه‌ها هیچ ارزش غذایی ندارد.پوست اکثر مرکبات مانند لیمو‌شیرین و پرتقال حاوی ارزش غذایی فراوان و فیبر است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه سپید، توصیه می‌شود که این چنین پوست‌هایی را به‌نوعی در رژیم غذایی خود بگنجانید. برای مثال، می‌توانید آنها را خشک‌کنید و به‌صورت پودر درآورید و در غذاها استفاده کنید. علاوه‌بر‌این، پوست میوه‌هایی همچون هندوانه، موز و پرتقال را می‌توانید شور بیندازید یا به همراه سبزی‌ها یا برنج بجوشانید.

برای روشن‌کردن فواید و مزیت‌های پوست میوه‌ها بهتر است به میوه‌هایی بپردازیم که بیشتر مصرف می‌کنیم. بررسی و توصیف ویژگی
پوست این میوه‌های مرسوم می‌تواند روشن‌کننده این حقیقت باشد که دور ریختن پوست میوه‌ها کار عاقلانه‌ای نیست:

سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها: اغلب اوقات به ما توصیه می‌شود که میوه‌های رنگارنگی بخوریم. اگرچه در نظر ما ممکن است خوردن میوه رنگارنگ یک‌چیز بی‌اهمیت باشد، اما رنگ‌دانه‌های رنگ‌دهنده پوست میوه‌ها باعث افزایش ارزش غذایی پوست میوه‌ها نیز می‌شوند، به‌طوری‌که پوست میوه‌ها در مقایسه با گوشت میوه‌ها حاوی آنتی‌اکسیدان بیشتری است. تاحدودی می‌توان گفت که پوست‌های تیره‌تر مانند بنفش یا آبی سرشار از گلیکوزیدهای آنتوسیانین هستند، درحالی‌که پوست‌های زرد حاوی کاروتن‌ها و رنگ‌دانه‌های لوتئین هستند. برای مثال، می‌توان به میوه‌هایی همچون قره قاط (بلوبری)، انگورها، هویج و کیوی اشاره کرد.

منبع خوبی از فیبر: پوست میوه‌ها منبع خوبی از فیبرهای حل‌نشدنی است. این نوع از فیبرها حرکات روده‌ها را تنظیم و از یبوست جلوگیری می‌کنند. پوست بسیاری از میوه‌های متنوع سرشار از پکتین هستند که یک فیبر حل‌شدنی است و مزایای سلامتی فراوانی برای بدن دارد. پکتین سطوح کلسترول را پایین می‌آورد و به تنظیم سطوح قند خون کمک می‌کند. پوست‌های بعضی از میوه‌ها علاوه بر پکتین حاوی دیگر فیبرهای رژیم غذایی مانند همی سلولز نیز هستند که تا حدودی بدن را در مقابل سرطان روده مصون می‌دارند.پوست سیب یکی از بهترین منبع‌های پکتین است.

کالری کم: پوست میوه‌ها یک گزینه سالم برای افرادی است که خواهان جلوگیری از چاقی و داشتن بدن خوش‌فرم هستند.پوست میوه‌ها تقریبا هیچ فیبر، چربی و شکری ندارند و سرشار از فیبر هستند که به سیری زودتر و طولانی‌تر کمک می‌کنند.خوردن پوست میوه‌ها اشتهای بی‌نهایت شما را کاهش می‌دهد و جذب کالری کمتر را برای شما آسان می‌سازد.

ویتامین C: همان‌طور که می‌دانید ویتامین C برای افزایش کارایی سیستم ایمنی بدن مفید است و مرکباتی همچون پرتقال سرشار از ویتامین C هستند.متاسفانه اکثر افراد پوست پرتقال را دور می‌اندازند، اما کارشناس‌های تغذیه بیان می‌کنند که پوست پرتقال در مقایسه با گوشتش حاوی ویتامین C بیشتری است.هر ۱۰۰ گرم پوست پرتقال حاوی ۱۳۶ میلی‌گرم ویتامین C است، درحالی‌که هر ۱۰۰ گرم گوشت پرتقال حاوی ۷۱ میلی‌گرم ویتامین C دارد.

سرشار از مواد معدنی: پوست میوه‌ها سرشار از مواد معدنی مانند پتاسیم، منیزیم، کلسیم، روی و دیگر مواد معدنی است.پتاسیم برای سلامتی قلب، کلسیم برای سلامتی اسکلت بدن و منیزیم برای سلامتی عضله‌ها ضروری است.همه ما می‌دانیم که موز سرشار از پتاسیم و منیزیم است، اما این را باید دانست که پوست موز در مقایسه با گوشت آن حاوی مواد مغذی ضروری بیشتری است.

سبزی‌هایی که باید با پوست خورد
سیب‌زمینی: اکثر افراد برای درست کردن پوره سیب‌زمینی یا سیب‌زمینی سرخ‌کرده پوست آن را می‌کنند.پوست سیب‌زمینی سرشار از پتاسیم، منیزیم، آهن، ویتامین B6 و ویتامین C است.اگرچه این مواد مغذی در گوشت سیب‌زمینی نیز یافت می‌شوند، اما میزان این مواد مغذی در پوست سیب‌زمینی بیشتر است.دور انداختن پوست سیب‌زمینی به معنای از دست دادن کلسیم و آهن فراوان است.سیب‌زمینی‌های شیرین سرشار از بتا کاروتن هستند و بیشتر این بتا کاروتن‌ها در پوست سیب‌زمینی شیرین وجود دارند.به هنگام فرایند هضم بتا کاروتن تبدیل به ویتامین A می‌شود.بتاکاروتن سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و برای سلامت سلولی ضروری است.

پیاز: تنها تعداد معدودی از مردم جهان پوست پیاز را خوردنی می‌دانند. اما در پوست پیاز نیز می‌توان ارزش غذایی یافت. پوست ‌کاغذی پیازها حاوی آنتی‌اکسیدان‌های فراوان است منبع خوب از کورستین (یک فلاوونوئید مفید برای بیمارهای قلبی) است.گفته می‌شود که کورستین به کاهش فشارخون و جلوگیری از پلاک‌های شریانی کمک‌می‌کند. ازآنجایی‌که پوست پیازها را نمی‌شود خام مصرف کرد، آن را در آبگوشت، سوپ و خورش خود بریزید تا جوش بخورد و به ارزش و طعم غذای شما بیفزاید.

بادنجان: بادنجان سرچشمه مواد مغذی است. بسیاری از ارزش‌های غذایی این گیاه در پوست و زیر پوست آن وجود دارد.آنتی‌اکسیدان ناسونین عامل رنگ بنفش این گیاه است و تحقیقات نشان می‌دهند که این آنتی‌اکسیدان از رشد سرطان، بخصوص سرطان‌های تاثیرگذار روی مغز و سیستم عصبی جلوگیری می‌کند.علاوه بر این، پوست بادنجان سرشار از اسید کلروژنیک است که یک آنتی‌اکسیدان شمرده می‌شود.این ترکیب طبیعی برای افراد دیابتی سودمند است، چون آزادسازی گلوکز به جریان خون را تنظیم می‌کند و کاهش می‌دهد.

خیار: خیار را باید با پوستش خورد، اما اکثر افراد خیار را پوست می‌کنند.توصیه می‌شود که از پوست کندن خیار خودداری کنید، چون پوست سبز خیار به این گیاه ارزش غذایی فراوانی می‌دهد. ویتامین K خیار اساسا در پوست آن متمرکزشده است و پوست خیار سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، پتاسیم و فیبر حل نشدنی است.

[نویسنده]

نوشته‌ها