در مقبره يکي از فراعنه مصر، نقاشي‌اي وجود دارد که کارگري را در حال پخت نان‌هاي کوچک و متشکل از روغن، شکر و آرد نشان مي‌دهد. به نظر مي‌رسد اين نان‌هاي کوچک همان بيسکويت امروزي خودمان است که تاريخچه آن به 2500 سال قبل از ميلاد مسيح بازمي‌گردد. يوناني‌ها هم از اولين مردمي بودند که در غرب بيسکويت طبخ مي‌کردند. به‌مرور روش پخت اين نوع نان در تمام کشورها رايج شد…
از قرن 17 به بعد مواد اوليه، طعم و رنگ‌هاي جديد به بيسکويت افزوده و از آن زمان تاکنون تنوع بيسکويت هر روز بيشتر شد، به‌طوري که رضايت هر فرد با هر سليقه‌اي را تامين مي‌کند. حتما برايتان جالب است بدانيد مصري‌هاي باستان و کارخانه‌هاي مدرن امروزي، بيسکويت را از چه موادي و چگونه توليد مي‌كرده و مي‌کنند. دکتر محمدحسين عزيزي، متخصص صنايع غذايي و عضو هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس در اين باره به نكته‌هاي جالبي اشاره كرده‌اند.
براي توليد بيسكويت، آرد را با 20 درصد روغن و 20 درصد شكر مخلوط و خمير حاصل از آن را پهن و نازك مي‌كنند و قالب مي‌زنند. اين خمير پخته و بعد از سردشدن، بسته‌بندي مي‌شود.
در بيسكويت‌هاي مختلف درصد روغن، شكر يا سبوس آرد گندم کمي با هم تفاوت دارد. برخي بيسكويت‌ها از آرد گندم كامل تهيه مي‌شوند و سبوس بيشتري دارند. در برخي نيز ميزان روغن را كم و زياد مي‌كنند تا بيسكويت تردتر يا خشك‌تر شود. گاهي هم موادي مثل پودر سبزي‌ها، كنجد يا سبوس به اين خوراكي اضافه مي‌کنند تا اصطلاحا فراسودمند شوند.
