شکستگی ها بیشترین عارضه ی جدی و مکرر استئوپروز هستند که اغلب در ناحیه لگن و ستون فقرات که وزن بدن را تحمل می کنند رخ می دهند.
شکستگی های لگن بیشتر به دنبال یک زمین خوردن یا افتادن رخ می دهند.
اگر چه بیشتر مردم درمان های جراحی پزشکی را به خوبی انجام می دهند اما شکستگی های لگن در اثر ناتوانی و حتی مرگ به ویژه در افراد مُسن تر، از عوارض بعد از جراحی هستند.
شکستگی ناحیه کمر در اثر افتادن نیز متداول می باشد.
در برخی موارد، شکستگی ستون فقرات حتی بدون افتادن و یا آسیب فیزیکی مشخص رخ می دهد.
استخوان های پشت( مهره ها) ممکن است چنان ضعیف شوند که شروع به فرو ریختن کنند. فشار شکستگی ها می تواند باعث درد شدیدی گردد که نیاز به یک دوره ترمیم طولانی دارد.
چنان چه شکستگی های این چنینی زیادی داشته باشید، ممکن است به مرور به علت خمیده شدن دچار کوتاهی قد شوید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
از آن جایی که استئوپروز به ندرت تا مراحل پیشرفته علامت یا نشانه ای دارد، متخصصین در شرایط زیر آزمایش چگالی استخوانی را توصیه کرده اند:
* زنان بالای ۶۵ سال و مردان بالای ۷۰ سال، صرف نظر از فاکتور های خطر
* زنان بعد از یائسگی با حداقل یک فاکتور خطر استئوپروز
* مردان بین ۵۰ تا ۷۰ سال با حداقل یک فاکتور خطر استئوپروز
* سنین بالای ۵۰ سال با سابقه شکستگی استخوان
* دریافت داروهایی مثل پردنیزون، داروهای بازدارنده آروماتاز و داروهای ضد حمله عصبی که با استئوپروز ارتباط دارند.
* زنان بعد از یائسگی که به تازگی درمان های هورمونی را قطع کرده اند.
* زنانی که با یائسگی زودرس مواجه هستند.
