برخی از عواملی که احتمال بروز استئوپروز را افزایش می دهند قابل تغییر اما برخی دیگر غیر قابل تغییر هستند.
عوامل خطری که می توانید آن ها را تغییر دهید
* دریافت پایین کلسیم
کمبود همیشگی کلسیم یک نقش اصلی در پیشرفت استئوپروز دارد. دریافت پایین کلسیم در کاهش چگالی استخوان، در از دست دادن زودرس بافت استخوانی و افزایش خطر شکستگی نقش دارد.
* مصرف تنباکو
نقش اصلی تنباکو در استئوپروزیز به طور واضح روشن نیست، اما محققین مطمئن هستند که مصرف تنباکو با ضعیف شدن استخوان ها ارتباط دارد.
* اختلالات غذا خوردن
زنان و مردان دچار بی اشتهایی عصبی یا بولیمیا در معرض خطر چگالی استخوانی پایین می باشند.
* زندگی بی تحرک
افرادی که زمان زیادی را بدون تحرک و نشسته می گذرانند نسبت به افرادی که تحرک بیشتری دارند، بیشتر در معرض خطر استئوپروز می باشند. هر نوع فعالیت ورزشی تحمل وزن برای استخوان ها مفید است، به ویژه به نظر می رسد که پیاده روی، دویدن، پریدن، نرمش های بدنی و کار با وزنه برای ساختن استخوان های سالم مفید هستند.
استئوپروز
* مصرف الکل
مصرف الکل خطر بروز استئوپروز را افزایش می دهد، زیرا الکل می تواند در توانایی بدن برای جذب کلسیم تداخل کند.
* مصرف فراوان قهوه و چای
کافئین موجود در این مواد غذایی در جذب کلسیم اختلال ایجاد می کند.
* مصرف غذاهای حاوی نمک فراوان.
* مصرف فراوان نوشابه های گازدار
* مصرف داروهای کورتیکواستروئیدی
مصرف طولانی مدت داروهای کورتیکواستروئیدی مثل پردنیزون، کورتیزون، پردنیزولون و دگزامتازون به استخوان ها آسیب می رسانند. این داروها از درمان های متداول بیماری های مزمنی مثل آسم، آرتریت روماتوئید و لوپوس هستند و ممکن است شما نتوانید مصرف آن ها را برای کاهش خطر استئوپروز قطع کنید. چنان چه مجبور هستید برای دوره طولانی از استروئید ها استفاده کنید، پزشک شما باید چگالی استخوانی تان را چک کرده و داروهای دیگری برای جلوگیری از زیان استخوان توصیه کند.
* درمان های دیگر
مصرف طولانی مدت داروهای مهار کننده آروماتاز برای درمان سرطان پستان، داروهای ضد افسردگی که مهارکننده های انتخابی سروتونین (SSRIs ) نامیده می شوند، داروی درمان سرطان مانند متوترکسات، برخی داروهای ضد حمله عصبی، داروهای بلوکه کننده اسید که مهارکننده های پمپ پروتون نامیده می شوند و داروهای ضد اسید معده حاوی آلومینیوم همگی با افزایش خطر استئوپروز در ارتباط هستند.
فاکتورهای خطری که نمی توانید تغییر دهید.
* جنسیت زن
شکستگی های ناشی از استئوپروز در زنان ۲ برابر مردان می باشد.
* افزایش سن
با افزایش سن خطر ابتلا به استئوپروز افزایش می یابد.
* نژاد
نژاد آسیایی یا سفیدپوستان در معرض خطر بالای استئوپروز می باشند.
* سابقه خانوادگی
چنان چه والدین یا خواهر و برادری مبتلا به استئوپروز دارید باید بدانید که شما در معرض خطر می باشید، به ویژه اگر سابقه خانوادگی شکستگی نیز داشته باشید.
* سایز اسکلت
زنان و مردان لاغر(با نمایه توده بدنی ۱۹ و کمتر) یا اسکلت بدنی کوچک در معرض خطر هستند، زیرا احتمالا تراکم استخوانی کمتری برای بهره بری از آن در سنین بالاتر دارند.
* هورمون تیروئید
هورمون تیروئید خیلی بالا نیز می تواند باعث از دست دهی بافت استخوان گردد. این حالت می تواند هم با فعالیت بیش از حد تیروئید(هیپرتیروئیدیسم) و هم با دریافت بالای هورمون تیروئید در درمان کم کاری تیروئید(هیپوتیروئیدیسم) رخ دهد.
* یائسگی و یا عدم پریودهای ماهیانه در خانم ها
در این موارد با کاهش سطح استروژن بروز استئوپروز تشدید می گردد.
* وضعیت های پزشکی و فرآیند هایی که سلامت استخوان را تحت تاثیر قرار می دهند.
جراحی های معده(گاستروکتومی) و جراحی های کاهش وزن می تواند بر توانایی بدن در جذب کلسیم اثر گذار باشد. بنابراین شرایطی مانند بیماری های کرون، سلیاک، هیپرپاراتیروئیدیسم و بیماری کوشینگ(یک اختلال نادر که در آن غده فوق کلیه هورمون های کورتیکواستروئیدی بیش از حد نرمال تولید می کند) نیز می توانند چنین شرایطی ایجاد کنند.
