بر اساس مطالعات اخیر، فعالیت بدنی می تواند خطر آسیب های قلبی را در بزرگسالان و سالمندان و همچنین افراد چاق کاهش دهد.
چاقی با اختلالات ساختاری و عملکردی قلب و در نهایت نارسایی قلب همراه است. نارسایی قلب ممکن است ناشی از آسیب میوکارد باشد، که در این شرایط عضله قلب آسیب دیده اما بیمار نشانه یا علائمی ندارد.
محققان اطالاعات مربوط به حدود ۱۰۰۰۰بزرگسال را مورد بررسی قرار دادند و طی این مطالعه برنامه ورزشی منظمی در اختیار این گروه قرار داده شد. یافته ها حاکی از آن بود افرادی که کمتر ورزش می کنند، سطح تروپونین (نشانگر آسیب قلبی) بالاتری دارند که نشان می دهد خطر آسیب های قلبی در این افراد بیشتر است.
سابقاً نشان داده شده چاقی به شدت با افزایش میزان تروپونین همراه است و ترکیب چاقی و تروپونین بالا خطر ابتلا به نارسایی های قلبی را در آینده افزایش می دهد. در مطالعه اخیر محققان دریافتند شرکت کنندگان چاقی که فعالیت بدنی کمتری داشتند، سطح تروپونین خون این افراد نیز افزایش یافته بود. این نتایج نشان می دهد ورزش کردن می تواند ارتباط بین چاقی و آسیب قلبی را کاهش دهد. همچنین محققان به این مهم دست یافتند که اثر کاهندگی و محافظتی ورزش بر روی بیماری های قلبی در میان افراد چاق، که بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند، قوی تر است.
نکته عملی: ترویج فعالیت بدنی می تواند یک استراتژی مهم برای کاهش خطر نارسایی قلبی در میان گروه های در معرض خطر مانند افراد چاق باشد. همچنین ترویج عادات سالم به جای درمان نارسایی قلبی تصمیمی هوشمندانه است.
منبع:
Roberta Floridoet et al. “Physical Activity, Obesity, and Subclinical Myocardial Damage”. JACC: Heart Failure, 2107.
