نمایه یا شاخص توده بدنی (BMI) با تقسیم وزن بر مجذوز قد به دست آمده و مشخص می‌کند که آیا وزن فرد در محدوده طبیعی قرار دارد یا خیر. در بسیاری از مطالعات سودمندی این شاخص در بررسی سلامت کاردیومتابولیک مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعات نشان می‌دهد که بررسی چگونگی توزیع چربی در بدن نسبت به BMI در مشخص کردن خطر ابتلا به مقاومت به انسولین، پرفشاری خون، بیماری قلبی و حتی سرطان مفیدتر است.
محققان دانشگاه فلوریدا در مطالعه‌ای به این نتیجه رسیدند در افراد با BMI طبیعی که میزان چربی بدن بالا است نسبت به افراد مبتلا به اضافه وزن که درصد چربی بدن آن‌ها کمتر است، احتمال ابتلا به پیش دیابت (پردیابت) یا دیابت بالاتر است. این نتایج با بررسی افراد بزرگسال سالم که حداقل ۴۰ سال سن داشتند، به دست آمده است. درصد چربی بدن این افراد با استفاده از تکنیکی به نام جذب اشعه X با انرژی دوگانه (DXA) اندازه‌گیری گردید. در مردان و زنان اگر میزان چربی در بدن به ترتیب ≥۲۵ و ≥۳۵ درصد بود، بالا در نظر گرفته شد.
در مطالعه حاضر، ۱۳/۵ درصد افراد با BMI طبیعی و درصد بالای چربی در بدن به پیش دیابت یا دیابت مبتلا بودند. در حالیکه ۱۰/۵ درصد افراد مبتلا به اضافه وزن که میزان درصد چربی در بدنشان پایین بود به این بیماری‌ها مبتلا بودند. بالا بودن درصد چربی بدن با افزایش غیرطبیعی قند خون مرتبط است. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که درصد چربی بدن در مقایسه با BMI در شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت و یا پیش دیابت مهم‌تر است.
نکته عملی: اگر نمایه توده بدنی و یا BMI شما طبیعی باشد، اما میزان چربی بدن شما بالا باشد، احتمال آن که قند خون شما افزایش یابد وجود دارد.
منبع:
Ara Jo and Arch G Mainous. BMJ Open 2018.
