علت بیماری صرع به خوبی شناخته نشده است و در اکثر موارد علت قطعی بروز آن مشخص نیست. اضافه وزن و چاقی مادر در سطح جهان در حال افزایش است و نگرانی هایی در مورد اثرات عصبی طولانی مدت آن بر کودکانی که مادرشان در دوران بارداری چاق بوده است، وجود دارد. محققان سوئدی با بررسی بیش از ۴/۱ میلیون نفر اثر نمایه توده بدنی (BMI) در اوایل دوران بارداری را بر خطر صرع در دوران کودکی ارزیابی نمودند. از میان بیش از ۴/۱ میلیون کودک، ابتلا به صرع در ۷۵۹۲ کودک (۵/۰ درصد) تشخیص داده شد.
نتایج نشان داد در کودکانی که مادرشان به اضافه وزن ( BMIبین ۲۵ تا ۹/۲۹)، چاقی درجه ۱ (BMI بین ۳۰ تا ۹/۳۴)، چاقی درجه ۲ (BMI بین ۳۵ تا ۹/۳۹) و چاقی درجه ۳ (BMI≥ 40) مبتلا بودند، نسبت به کودکانی که مادرشان وزن طبیعی (BMI کمتر از ۲۵) داشتند، خطر ابتلا به صرع به ترتیب ۱۱، ۲۰، ۳۰ و ۸۲ درصد بیشتر بود.
به عقیده محققان اضافه وزن و چاقی مادر می تواند سب افزایش خطر آسیب مغزی و درنتیجه طیفی از اختلالات عصبی – تکاملی شود و یا اینکه وجود چاقی در مادر می تواند از طریق التهاب ناشی از چاقی سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین این مطالعه نشان می دهد عوارض نوزادی مربوط به آسفیکسی (اختلال در اکسیژن رسانی بافتی در دوران جنینی و بدو تولد) و عوارض خفیف تر به طور مستقل می توانند با افزایش خطر صرع دوران کودکی مرتبط باشند.
نکته عملی: با توجه به اینکه اضافه وزن و چاقی از عوامل قابل اصلاح هستند، پیشگیری از بروز چاقی در زنانی که در سنین باروری قرار دارند می تواند یک استراتژی مهم به منظور کاهش بروز صرع باشد.
منبع:
Neda Razaz et al. "Maternal Body Mass Index in Early Pregnancy and Risk of Epilepsy in Offspring". JAMA Neurology, 2017.
