نتایج مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده نشان می‌دهد که در صورت عدم وجود مقادیر کافی منیزیم، ویتامین D متابولیزه نمی‌شود. به عبارت دیگر، ویتامین D غیرفعال باقی می‌ماند. بنابراین، دریافت مکمل ویتامین D بدون توجه به وضعیت منیزیم بدن سودمند و ایمن نخواهد بود. مصرف مکمل ویتامین D، حتی اگر هنوز کمبود این ویتامین از بین نرفته باشد، میزان کلسیم و فسفر فرد را افزایش می‌دهد. اگر میزان منیزیم خون به اندازه کافی بالا نباشد ممکن است کلسیفیکاسیون عروق رخ دهد. کلسیفیکاسیون به معنای تجمع غیرعادی کلسیم در عروق است.
منیزیم بعد از کلسیم، پتاسیم و سدیم فراوان‌ترین ماده معدنی موجود در بدن انسان است. در افرادی که میزان منیزیم خون کافی است، به منظور حفظ سطوح ویتامین D در محدوده طبیعی مکمل کمتری مورد نیاز است. منیزیم در پیشگیری از پوکی استخوان و کاهش خطر شکستگی استخوان نقش دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد کمبود منیزیم و ویتامین D با اختلالات متعددی مانند ناهنجاری‌های اسکلتی، بیماری‌های قلبی – عروقی و سندرم متابولیک مرتبط است.
در حالیکه توصیه می‌شود مردان و زنان روزانه به ترتیب ۴۲۰ و ۳۲۰ میلی‌گرم منیزیم دریافت کنند، در بسیاری از کشورها تنها نیمی از افراد این توصیه را رعایت می‌کنند. به گفته محققان دریافت منیزیم از طریق رژیم غذایی طی چند دهه اخیر به علت تغییر عادات غذایی مردم کاهش یافته است. در کسانی که از غذاهای فرآوری شده که سرشار از غلات تصفیه شده، چربی، فسفات و قند هستند استفاده می‌کنند، دریافت منیزیم ناکافی است.
نکته عملی: دریافت مقادیر کافی منیزیم از طریق رژیم غذایی خطر کمبود ویتامین D و در نتیجه نیاز به دریافت مکمل این ویتامین را کاهش می‌دهد. منیزیم در بادام، موز، حبوبات، کلم بروکلی، برنج قهوه‌ای، زرده تخم‌مرغ، دانه بزرک، روغن ماهی، سبزیجات برگ سبز، شیر، قارچ، لوبیای سویا، دانه کنجد، ذرت شیرین و غلات کامل یافت می‌شود.
منبع:
Anne Marie Uwitonze et al. The Journal of the American Osteopathic Association 2018
