مصرف فروکتوز و افزایش شیوع فشار خون بالا

منظور از فشارخون فشاریست که در رگ های بزرگ خون توسط عمل تلمبه زدن قلب ایجاد می شود، در طی هرضربان قلب، عضلات قلب منقبض می شوند تا خون را به همه جای بدن برسانند، فشاری که در حین انقباض قلب تولید می شود دارای حداکثر فشار است که به آن فشار خون سیستولیک می گویند، بعــد عضلات قلب شــل و منبسط می شوند و فشار به حداقل می رسد که به آن فشار دیاستولیک می گویند.

فشار خون بالا یکی از بیماری های مزمن رایج در جوامع پیشرفته به شمار می رود؛ که عامل خطر بزرگی در جهت ابتلا به بیماری های قلبی و کلیوی است. محققین در جستجوی تشخیص فاکتورهای محیطی هستند که احتمالا بر شیوع فشار خون بالا تاثیر گذارند. مطالعات قبلی مصرف بالای مواد قندی حاوی گلوکز را بر افزایش فشارخون نشان داده اند. در طی  قرن گذشته افزایش تاسف باری در مصرف قند ساده که برای شیرین کردن بسیاری از غذاهای فراوری شده استفاده می شد به وجود آمد و در مقابل به صورت همزمان افزایش دراماتیکی در شیوع فشار خون بالا دیده شد. در این بین به نظر می آید مصرف مواد قندی حاوی فروکتوز نیز در افزایش فشارخون موثر باشد.

 پژوهشگران در یک مطالعه  به بررسی ارتباط افزایش مصرف فروکتوز و فشار خون بالا پرداختند، تعداد شرکت کنندگان در این مطالعه ۴۵۲۸ نوجوان بیش از ۱۸ سال بودند که هیچ سابقه ی فشار خون بالایی در گذشته نداشتند. افراد تحت مطالعه به پرسشنامه مرتبط با مصرف غذا و نوشیدنی هایی مانند آب میوه ها، نوشیدنی ها ی شیرین وشیرینی ها پاسخ دادند.

نتایج این مطالعه نشان داد که افرادی که در برنامه غذاییشان ۷۴ گرم یا بیشتر فروکتوز در طی روز ( معادل ۲.۵ نوشابه در روز) مصرف می کردند؛ خطر ابتلا به فشار خون بالا در آنها در سطوح ۸۵/۱۳۵ میلیمترجیوه  – 90/  140 میلیمتر جیوه – ۱۰۰/۱۶۰ میلیمتر جیوه  به ترتیب  26 % ،۳۰ % ،  77 % بیشتر بود.  لازم به ذکر است که فشار خون طبیعی ۸۰/۱۲۰ میلیمتر جیوه می باشد.

نکته عملی: فروکتوز به مانند گلوکز یک عامل خطر اصلاح پذیر برای بیماریهای متابولیک به شمار می رود که سبب ابتلا به فشار خون بالا  می شود، گرچه مطالعات بیشتری نیاز است که دریابیم آیا رژیم با فروکتوز پایین سبب جلوگیری از افزایش شیوع فشار خون بالا می شود، اما توصیه متخصصین بر این است که مصرف قندهای ساده اعم از گلوکز و فروکتوز برای بیماران در معرض فشار خون بالا می تواند مفید واقع گردد.

منبع: Journal of the American Society Nephrology, 2010

Loading