بیماری آلزایمر رایج ترین نوع دمانس (زوال عقل) است که با آسیب پیشرونده سلول های عصبی که به اختلال شناختی شدید و از دست دادن استقلال منجر می شود، مشخص می گردد.
شواهد آشکار نشان می دهد که فعالیت بدنی با کاهش خطر بیماری آلزایمر مرتبط است. همچنین محققان تائید می کنند که فعالیت بدنی منظم می تواند سبب بهبود عملکرد فعالیت های روزانه در افرادی شود که به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. این نتایج می تواند پیامدهای قابل توجهی را برای میلیون ها انسانی به همراه داشته باشد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم با بیماری دمانس روبرو هستند.
در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. بنابراین نیاز به مداخلاتی است که خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد و یا به کنترل علائم آن کمک کند. مرور بیش از ۱۵۰ مطالعه ای که به بررسی اثر فعالیت بدنی بر بیماران مبتلا به آلزایمر پرداخته اند نشان می دهد فعالیت بدنی یک مداخله عملی، مقرون به صرفه و در دسترس به منظور پیشگیری از ابتلا به این بیماری و نیز کنترل بیماری آلزایمر و سایر انواع دمانس است.
شواهد نشان می دهد فعالیت بدنی منظم سبب بهبود قدرت شناختی در سالمندان مبتلا به آلزایمر می شود. همچنین سالمندانی که آلزایمر در آن ها تشخیص داده نشده و از نظر فیزیکی فعال هستند نسبت به کسانی که بی تحرک می باشند، کمتر احتمال دارد که به آلزایمر مبتلا شوند.
نکته عملی: به منظور کاهش خطر آلزایمر افراد سالخورده باید به انجام فعالیت بدنی منظم تشویق شوند.
منبع:
Kathleen A. Martin Ginis et al. "Formulation of evidence-based messages to promote the use of physical activity to prevent and manage Alzheimer’s disease". BMC Public Health, 2017.
