مطالعات متعدد نشان داده اند که افراد دیابتی بیشتر از افراد عادی در معرض خطرافزایش چربیهای خون، بیماری قلبی و سکته هستند. از طرف دیگر شواهد حاکی از آنست که کاهش وزن به کاهش خطر این عوارض کمک خواهد نمود چراکه بافت چربی اضافه نوعی ریسک فاکتور برای اختلال متابولیسم کلسترول همراه با افزایش سنتز درونی آن محسوب می شود.
در همین راستا مطالعه ای که به تازگی در مجله Nutrition به چاپ رسیده است به بررسی متابولیسم کلسترول در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع۱ و توضیح ارتباط بین کاهش بافت چربی، مقاومت به انسولین و تغییرات حاصل بر متابولیسم چربی پرداخته است.
در این مطالعه، سطوح کلسترول و استرهای غیر کلسترولی در ۱۴ بیمار چاق مبتلا به دیابت اندازه گیری شدند (30BMI> و محدوده سنی ۲۹تا۶۲ سال ). اندازه گیری ها یک هفته بعد تکرار شدند. همچنین یک ماه پس از اجرای رژیم غذایی حاوی ۱۵۰گرم در روز ساکارید و نیز یک سال پس از اجرای رژیمی حاوی ۲۲۵گرم در روز ساکارید، اندازه گیری های مجدداً تکرار شدند. همزمان گروه کنترل افراد دیابتی غیرچاق را تشکیل می داد (تعداد=۱۴ نفر ، ۲۴>BMI و محدوده سنی ۲۱ تا ۵۷ سال). کلسترول تام ،HDL ، LDL و تری گلیسرید اندازه گیری شدند.
در طول برنامه یک ماهه کاهش وزن، افراد چاق دیابتی به طور میانگین۷ کیلوگرم وزن از دست دادند و بعد از یک سال پیروی از رژیم غذایی استاندارد دیابتیک، ۳ کیلوگرم از وزن کاهش یافته، برگشت داشت. علاوه بر این در گروه مورد بررسی، بهبود پروفایل چربی مشاهده شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط مثبتی بین میزان انسولین درمانی و میزان کلسترول خون در دیابتیهای های نوع یک وجود دارد. کاهش وزن در بیماران دیابتی چاق با کاهش دوز انسولین درمانی همراه بود. افت معناداری در لاسواسترول(نشانگر سنتز کلسترول) و کامپسترول(نشانگر جذب کلسترول)در بعد از کاهش وزن دیده شد که نشان دهنده ی کاهش سنتز درونی کلسترول و تغییرات مثبت در جذب آن می باشد.
نکته عملی: نتایج تایید کننده اثر مثبت کاهش وزن بر بهبود بیماری های متابولیک به ویژه دیابت و عوامل خطر بیماری قلبی می باشند. بیماران دیابتی نباید این تصور را داشته باشند که می توانند از خطرات دیابت تنها با مصرف انسولین جلوگیری نمایند و بایستی با رعایت رژیم غذایی از مصرف بی رویه انسولین و افزایش وزن و افزایش چربی خون جلوگیری نمایند.
منبع:
Nutrition Volume 28, Issue 1, January 2012, Pages 106
