سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یک اختلال عملکردی مزمن و ناتوان کننده در دستگاه گوارش است که حدود ۲۳-۹ درصد افراد را در سراسر جهان و ۱۵-۱۰ درصد افراد در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. IBS حدود ۱۲ درصد کل مراجعات به مراقبین بهداشتی را شامل می شود و در نتیجه بار اقتصادی ناشی از آن بالا است. علت و چگونگی بروز IBS به درستی مشخص نشده است، اگرچه مشخص شده که عوامل غذایی و استرس سبب تشدید علائم این بیماری می شوند. علائم IBS شامل ترکیبی از اسهال یا یبوست، نفخ و وجود مخاط سفید یا زرد رنگ در مدفوع و احساس عدم دفع کامل بعد از اجابت مزاج است. این امر می تواند سبب احساس خجالت در بیماران شود. هیچ درمانی برای IBS وجود ندارد.
مطالعات نشان داده اند که کمبود ویتامین D با بیماری های التهابی روده و سرطان روده بزرگ مرتبط است اما هیچ مطالعه ای به بررسی ارتباط کمبود این ویتامین با IBS نپرداخته است. به همین منظور در مطالعه ای که نتایج
آن به تازگی منتشر شده محققان در یک مطالعه تصادفی و دو سوکور ارتباط بین سطوح ویتامین D و شدت علائم IBS و میزان تاثیری که این بیماری بر کیفیت زندگی افراد می گذارد را بررسی کردند. در این مطالعه افراد به طور تصادفی به ۳ گروه دریافت کننده دارونما، مکمل ویتامین D و ترکیبی از مکمل ویتامین و پروبیوتیک تقسیم شدند. میزان ویتامین D خون در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد. از بین ۵۱ بیمار مبتلا به IBS، کمبود سطوح ویتامین D در ۸۲ درصد آن ها مشاهده شد. در ابتدای مطالعه ارتباط معنی داری بین میزان ویتامین D خون و کیفیت زندگی افراد وجود داشت. دریافت مکمل ویتامین D در مقایسه با دریافت دارونما سبب بهبود میزان ویتامین D خون شد. علائم IBS به طور معنی داری در این مطالعه بهبود نیافت.
نکته عملی: احتمال کمبود ویتامین D در افراد مبتلا به IBS بالا است. از طرفی دریافت مکمل ویتامین D می تواند سبب کاهش تاثیر بیماری بر کیفیت زندگی فرد شود. بنابراین این افراد باید از نظر وضعیت ویتامین D بررسی شده و در صورت لزوم مکمل دریافت نمایند.
منبع:
Simon Tazzyman, et al. "Vitamin D associates with improved quality of life in participants with irritable bowel syndrome: outcomes from a pilot trial". British Medical Journal Open Gastroenterology; 2015
