مطالعات جدید نشان داده اند خطر ابتلا به دیابت بارداری (GDM) با افزایش وزن بین بارداری ها افزایش می یابد.
GDM به عنوان عدم تحمل گلوکز در سطوح مختلف تعریف شده است که برای اولین بار در دوران بارداری تشخیص داده می شود. هر دو شاخص نمایه توده بدنی (BMI) قبل از بارداری و افزایش وزن در دوران بارداری، عوامل خطر شناخته شده برای GDM می باشند، که می توانند مشکلاتی را برای مادران و نوزادان به وجود بیاورند.
در مطالعه حاضر محققان اطلاعات مربوط به حدود ۲۴ هزار مادر را طی ۸ سال بررسی نمودند. بر اساس یافته ها، خطر GDM در بارداری دوم در هر ۱۰۰۰ حاملگی ۱/۱۸ بود. ۶/۳۵ درصد خانم ها در حد فاصل بارداری اول و دوم یک واحد به BMI شان افزوده شد. این زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به GDM بودند. این خطر برای زنانی که BMI کمتر از kg/m225 طی اولین بارداری خود داشته اند، بیشتر و قوی تر بود. اثرات پیشگیرانه ای برای GDM در زنان دارای اضافه وزن (BMI>25) مشاهده شد. در زنانی که بین بارداری ها BMI خود را بیش از ۲ واحد کاهش دادند، خطر GDM کاهش یافت.
نکته عملی: دستورالعمل های پیشگیرانه برای نظارت بر GDM مبنی بر پایش مستمر تحمل گلوکز در دوران بارداری برای زنانی که در فواصل بارداری های خود بیش از ۱ واحد به BMI آن ها اضافه می شود، می تواند روشی مناسب جهت کنترل خطر ابتلا به این بیماری تلقی گردد.
منبع:
Sorbye LM et al. "Gestational diabetes mellitus and interpregnancy weight change: A population-based cohort study". PLOS Medicine, 2017.
