بیماری سلیاک (CD) یک اختلال گوارشی نادر و بی اشتهایی عصبی (AN) نیز یک اختلال غذا خوردن مزمن می باشد. این بیماری ها علایم مشابهی دارند و هر دو بخصوص در نوجوانان شایع هستند. مطالعات جدید به بررسی ارتباط بین این دو بیماری پرداخته اند.
بیماری سلیاک یک بیماری التهابی دستگاه گوارش است که به روده کوچک آسیب می رساند و با مصرف غذاهای حاوی گلوتن بروز می کند. شیوع این بیماری در زنان بیشتر است.
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی تصور می کنند دچار اضافه وزن هستند، درحالیکه واقعاً اینطور نیست. اگرچه این اختلال هر دو جنس را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در زنان ۵/۲ برابر شایع تر است.
نتایج حاصل از تحقیقات نشان می دهد در جوانان ۲۰ ساله و بالاتر که مبتلا به CD هستند احتمال بروز AN دو برابر است و همچنین زنان جوانی که قبل از ۱۹ سالگی دچار CD می شوند، ۵/۴ برابر بیشتر نسبت به سایرین درگیر AN می شوند.
محققان باور دارند که تمرکز بیش از حد بر رژیم غذایی در بیماران مبتلا به CD ممکن است احتمال ابتلا به AN را افزایش دهد. همچنین تشخیص اشتباه یا تاخیر در درمان CD می تواند در دوران نوجوانی اتفاق بیفتد، که یک دوره بسیار آسیب پذیر از نظر رشد و تکامل می باشد.
نکته عملی: توصیه می شود ارزیابی های بالینی و تداوم در این ارزیابی ها در خصوص هر دو بیماری از سن کم شروع گردد، به ویژه برای آن دسته از بیمارانی که به درمان های سنتی نیز پاسخ نداده اند.
منبع:
Karl Mårild et al. “Celiac Disease and Anorexia Nervosa: A Nationwide Study”. Pediatrics, 2017.
