بیماری آلزایمر (AD) یک بیماری مغزی است. در مبتلایان به این بیماری تغییراتی رخ می‌دهد که سبب مرگ سلول‌های مغزی می‌شود. AD نوعی دمانس (زوال عقل) بوده و در آن حافظه کاهش یافته و توانایی فرد برای فکر کردن و تصمیم‌گیری مختل می‌شود. مبتلایان به بیماری آلزایمر و انواع دیگر زوال عقل معمولاً در انجام فعالیت‌های روزمره با مشکل روبرو می‌شوند. دمانس نه تنها سبب مشکلاتی در حافظه، تکلم و تصمیم‌گیری ایجاد می‌کند، بلکه با بروز علائم عصبی – روانی مانند افسردگی، اضطراب، تغییر خلق و خو، افزایش تحریک‌پذیری و تغییر در شخصیت و رفتار مرتبط است.
احتمال بروز زمین خوردن و افتادن در مبتلایان به زوال عقل و بیماری آلزایمر در مقایسه با سایر افراد ۲ برابر بیشتر است. محققان معتقدند که وجود علائم عصبی – روانی می‌تواند احتمال زمین خوردن یک فرد سالمند مبتلا به دمانس و آلزایمر را پیش‌بینی نماید. از سوی دیگر، شواهد نشان می‌دهد ورزش می‌تواند تعداد دفعات بروز این اتفاق را در افراد سالمند مبتلا به زوال عقل کاهش دهد. با این حال، اطلاعات ما در مورد تاثیر علائم عصبی – روانی بر احتمال زمین خوردن این بیماران و همچنین در مورد تاثیر ورزش در کاهش وقوع این رخداد ناچیز است. به همین علت گروهی از محققان تصمیم گرفتند تا تاثیر ورزش را در کاهش خطر زمین خوردن در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر که علائم عصبی – روانی را نشان می‌دادند، بررسی نمایند.
در این مطالعه بیماران مبتلا به درجات مختلف دمانس و AD شرکت کردند. سپس افرادی که در منزل و یا به صورت گروهی ورزش می‌کردند با افرادی که ورزش نمی‌کردند مقایسه شدند. نتایج نشان داد در بیمارانی که ورزش می‌کردند احتمال زمین خوردن در مقایسه با سایرین کمتر بود.
نکته عملی: در افراد سالمند مبتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر ورزش کردن سبب می‌شود که احتمال زمین خوردن کاهش یابد.
منبع:
Hanna-Maria Roitto et al. Journal of the American Geriatrics Society 2018.
