استفاده از ملین های حاوی منیزیم معمولا برای درمان یبوست های مزمن از موارد رایج در بیماریهای دستگاه گوارش می باشد.. البته از طرفی افزایش نمک منیزیم در خون به عنوان عارضه جانبی استفاده بیش از حد از این ماده مورد توجه است. اخیرا حتی مواردی از مرگ به علت افزایش منیزیم سرمی در افرادی که با اکسید منیزیم تحت درمان بودند، توسط دولت ژاپن گزارش شده است . این موضوع سبب نگرانی متخصصان کودک و تامل بیشتر در تجویز اکسید منیزیم روزانه به کودکان شد.
در جهت یافتن اطلاعات بیشتر، محققان۱۲۰ کودک مبتلا به یبوست مزمن را که در محدوده سنی ۱۴-۱ سال قرارداشتند و حداقل به مدت ۱ ماه روزانه از ۵۰۰-۸۰۰ mgمنیزیم اکسید خوراکی استفاده کرده بودند را مورد مطالعه قرار دادند. در این مطالعه تلاش شد تا با استفاده از اطلاعات حاصل از مصاحبه و تست های آزمایشگاهی احتمال بروز هایپرمنیزیمیا در این افراد مورد بررسی قرار گیرد .
نتایج آزمایشگاهی نشان داد که غلظت سرمی منیزیم پس از درمان روزانه با منیزیم اکسید افزایش قابل توجه داشته است، ولی دامنه و اهمیت این افزایش غلظت نسبتا کم بوده و خطرناک به نظر نمی رسد. از طرفی با افزایش سن کودک تاثیر منیزیم اکسید خوراکی بر غلظت منیزیم سرم کاهش می یابد. لازم به ذکر است که هیچ رابطه ای بین مقدار منیزیم اکسید تجویز شده یا طول درمان با مقدار افزایش منیزیم سرم وجود نداشته است.
نکته عملی : غلظت سرمی منیزیم پس از درمان روزانه با منیزیم اکسید افزایش قابل توجهی می یابد، ولی این مقدار چندان خطرناک نیست و ریسک آن با افزایش سن کودک کاهش می یابد. البته باید توجه داشت که مصرف خودسرانه اکسید منیزیم برای درمان کودکان کم سن و سال انتخاب صحیحی نمی باشد و باید درمان دارویی کودکان بویژه کودکان کم سن و سال مبتلا به یبوست مزمن با تجویز پزشک متخصص انجام شود.
منبع:World Journal of Gastroenterology, 2011
