دکتر وینستین و همکارانش از دانشگاه بوستون در مقاله اخیرشان در مجله Archives of Internal Medicine در شماره آوریل سال ۲۰۰۸ میلادی به بررسی این سوال پرداختهاند. نتایج این مطالعه نشان داده است، خانمهایی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، میتوانند با بالا بردن سطح فعالیت بدنی خود از طریق ورزش خطر بیماریهای قلبی را کاهش دهند. اگرچه دکتر وینستین و همکارانش تاکید دارند میزان بالای فعالیت بدنی بدون این که با کاهش وزن همراه باشد بعید است بتواند خطر بیماریهای قلبی را در این افراد به طور کامل برطرف کند.
در این مطالعه محققان دانشگاه بوستون تاثیرات چاقی و عدم فعالیت روی بیماریهای قلبی را با استفاده از یافتههای به دست آمده از ۳۹۰۰۰ زن ۴۵ ساله و بالاتر که هنگام شروع بررسی هیچگونه بیماری قلبی، سرطان و دیابت نداشتند، مورد بررسی قرار دادهاند. بررسی ابتدایی نشان داد۳۴ درصد از خانمهای مورد مطالعه، فعالیت بدنی متوسطی را به میزان ۳۰ دقیقه و ۵ روز در هفته در برنامه زندگی خود لحاظ کرده بودند. ۵۱ درصد افراد مورد مطالعه در ابتدای وزن طبیعی، ۳۱ درصد اضافه وزن داشته و ۱۸ درصد نیز چاق بودند.
در طول دوره ۱۱ ساله مطالعه، ۹۴۸ نفر از این زنان مواردی ازجمله حمله قلبی یا فرم دیگری از بیماری قلبی را تجربه کرده بودند. بررسی نتایج این مطالعه تاکید بر آن دارد که تاثیر وزن بدن و فعالیت بدنی روی بیماریهای قلبی و عروقی مستقل از هم است.همان طور که انتظار میرفت، افرادی که وزن طبیعی و فعالیت بدنی داشتند، کمترین عوامل خطر بیماریهای قلبی را نیز داشتند. در مقایسه با این گروه، افراد چاق و غیرفعال ۵/۲ مرتبه بیشتر احتمال گسترش بیماریهای قلبی را داشتند.
در هر دو دسته افراد چاق و آنهایی که اضافه وزن داشتند، فعالیت بدنی خطر بیماریهای قلبی را کاهش میدهد، اما این خطرات هیچ گاه به آن میزانی که در افراد با وزن طبیعی کاهش مییابد، کاهش پیدا نمیکند.نتایج این مطالعه اهمیت توصیه برای افزایش میزان فعالیت بدنی و نیز حفظ وزن طبیعی را در کاهش خطر بیماریهای قلبی را بیش از پیش گوشزد میکند. اگرچه بهترین اثرات کاهش خطر بیماریهای قلبی و عروقی در افراد چاق پس از رسیدن به وزن طبیعی حاصل خواهد شد، ولی نتایج این مطالعه نشان میدهد که افراد چاق با وزن مقاوم نیز نباید ناامید شده؛ چراکه حتی بدون کاهش وزن نیز خطر بیماریهای قلبی در این افراد میتواند به میزان ۳۰ درصد کاهش یابد.