شاید شما نیز از افرادی باشید که پس از ۴۰ سالگی با آن که فکر می کنید در نحوه تغذیه تان تغییری رخ نداده است، دچار افزایش وزن می شوید. همین مساله شما را دچار افسردگی نموده چراکه بعضی نیز به شما می گویند این نشانه بالا رفتن سن شما است و راهی برای رهایی از این معضل وجود ندارد.
شما در ابتدا متوجه می شوید که دیگر خرید لباس به آسانی گذشته نیست و به ویژه در خانم ها این احساس ایجاد می شود که شما لذتی از خرید لباس نمی برید و بعد متوجه پهلوهای خود می شوید که روی شلوار و یا کمربند تان می افتد و سپس ترازو، اعداد وحشتناکی را نشان می دهد: وزن شما ۵ یا ۷ و یا حتی ۱۰ کیلوگرم بیشتر از وزن نرمال همیشگی شما شده است.
باید بدانید این مساله فقط مربوط به شما نیست و افزایش وزن در دوران میانسالی، شایع است. شواهد حاکی از آن است که بسیاری از افراد به ازای هر سال که از دوران جوانی خود فاصله می گیرند، یک کیلو یا بیشتر وزن اضافه می کنند و در ۴۰ سالگی یا بعد از آن به فردی چاق و با عضلات شل تبدیل می شوند. اگرچه این امر اجتناب ناپذیر است ولی شما می توانید آن را مدیریت و محدود نمایید.
چرا بسیاری از مردم در میانسالی وزن اضافه می کنند؟
بعضی این موضوع را به ویژه در خانم ها مرتبط با تغییرات هورمونی مرتبط با این سن می دانند. ولی واقعیت آن است که علل مختلفی در این مورد موثر می باشند.
در این میان عدم تعادل هورمونی، عادات نادرست غذایی، پُرخوری به دلیل مسوولیت ها و استرس های، عدم فعالیت بدنی و یا ترک ورزش های روزمره در این پدیده مقصر هستند.
جالب است که بدانید بر عکس تصور خیلی از افراد که این موضوع را فقط به تغییرات هورمونی قبل از یائسگی مربوط می دانند، هورمون ها تنها مسوول ۱ تا ۲.۵ کیلو اضافه وزن هستند. افزایش وزن بیش از این میزان، مربوط به سایر عوامل از قبیل پُرخوری، سبک زندگی غلط مثل عدم فعالیت بدنی کافی و استرس می باشد.
شما چگونه می توانید جزو افرادی باشید که در این سنین دچار اضافه وزن بی رویه نمی شوند؟
راه حل آن در سه چیز است: ذهن، دهان، عضله.
ذهن:
* از ذهن خود برای کنترل استرس استفاده نمایید. اگر فکر می کنید هر چیزی که در اطراف تان است سبب ایجاد استرس در شما می شود، حتما شما مشکلی دارید. شما باید حساسیت خود را به عوامل استرس زا کنترل نمایید.
نکته قابل توجه دیگر آن است که شما خیلی از اوقات به دلیل آن که نمی توانید استرس را در خود مدیریت کنید با خوردن مواد غذایی سعی می کنید آن را به فراموشی بسپارید. اتفاقا در این بین نیز بییشتر به مواد غذایی و تنقلات پُرانرژی به دلیل در دسترس بودن روی می آورید. نتیجه آن که به دلیل شیوه نادرست غذایی مثل مصرف نکردن غذاهای سالم و ورزش نکردن کافی، اولا در هنگام استرس معمولا حجم قابل توجهی از غذاهای پُرانرژی و کم حجم را دریافت می کنید. ثانیا همین مواد غذایی ناسالم باعث می شود شما به عوامل استرس زا بیشتر حساس شوید.
دهان:
* مراقب تغذیه خود باشید، شما باید هم از لحاظ کیفی و هم کمی به مواد غذایی خود توجه نمایید. علاوه بر این رفتارهای غذایی اعم از نظم غذایی، تناوب غذا خوردن وسرعت غذا خوردن شما در این زمینه موثر است.
شما باید تعداد وعده های غذایی منظم بیشتری را در طی روز به جای وعده های کم و با حجم بالا استفاده کنید.
کیفیت به معنی استفاده بیشتراز غلات کامل، میوه و سبزیجات و پروتئین کم چرب است. غذاهای فرآوری شده نیز برای شما مضر هستند.
کمیت مواد غذایی و نیز وعده های غذایی مهم هستند، لذا از هر غذایی که در حجم بالا جلوی تان گذاشته می شود، دوری کنید. کمیت جایی است که اکثر افراد در مورد آن به اشتباه می افتند. اغلب افراد در مورد حجم یک واحد غذایی گیج می شوند. اگر بیرون از منزل غذا می خورید و دچار شک و تردید شده اید، نصف یا مقدار کمتری از غذا را مصرف کنید.
به کالری مصرفی خود توجه کنید. شما باید بدانید که بدن شما به چه میزان کالری نیاز دارد. به طور میانگین یک خانم ۴۰ تا ۵۰ ساله که ورزشکار حرفه ای نباشد ولی ورزش منظم انجام دهد به ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ کالری در روز نیاز دارد و یک مرد میانسال با قد معمولی که ورزش حرفه ای انجام ندهد ولی ورزش روزانه داشته باشد به ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ کالری نیازمند است.
عضله:
* عضلات خود را تقویت نمایید. در افرادی که حجم عضلات بیشتر می باشد نیاز به کالری افزایش خواهد یافت ولی باید بدانید که بدون شک ساختن عضلات، نیازمند ورزش است البته ورزش نیز باید ترکیبی از ورزش های هوازی و نیز ورزش های کششی و یا مقاومتی باشد. نکته مهم تر در ورزش علاوه بر شروع آن، ادامه ی آن نوع فعالیت بدنی است.
کم نیستند افرادی که پس از سال ها بدون تحرکی می خواهند با یک هفته فعالیت بدنی و دویدن بر روی تردمیل مشکل افزایش وزن خود را حل نمایند. این افراد پس از یک هفته به دلیل دردهای اسکلتی ورزش را رها کرده و وزنی به مراتب بالاتر خواهند یافت. لذا علاوه بر شروع ورزش، به تداوم آن نیز فکر کنید.
