اخیراً محققان موفق به کشف دو نکته شده‌اند. اول آن که چگونه سلول های غیرسرطانی به کمک پروتئین های خاص به تومور تبدیل می‌شوند و دوم اینکه منبع این پروتئین ها در چربی های شکم قرار دارد.
چربی خطر سرطان را افزایش می دهد. با این حال و علیرغم افزایش شیوع چاقی در سراسر جهان، اطلاعات کمی در مورد چگونگی تاثیر چربی بر فرآیند تبدیل سلول های غیرسرطانی به سلول های سرطانی وجود دارد.
با وجود پیشرفت های متعددی که در زمینه درمان سرطان و بهبود کیفیت زندگی بیماران کسب شده اما همچنان تعداد موارد جدید ابتلا به این بیماری در حال افزایش است. شناخت دقیق علت سرطان مهم است زیرا می تواند به محققان در کاهش تعداد موارد سرطان از طریق تغییر رژیم غذایی یا مداخلات درمانی کمک کند. همچنین باید اثر بافت چربی احشایی (VAT) بر بروز سرطان بررسی شود.
چربی احشایی در اطراف اندام های حیاتی داخل شکم مانند کبد، پانکراس و روده تجمع می یابد. در مقابل، چربی زیرجلدی در زیر پوست ذخیره می شود. چربی احشایی گاهی چربی فعال نامیده می شود زیرا قادر به ترشح آدیپوکین‌ها، سیتوکین‌ها و فاکتور رشد است.
نتایج این مطالعه نشان داد که چربی قادر به تبدیل سلول های غیرتوموری به سلول های تومور است. طی این تحقیق که چربی احشایی هم در موش و هم در انسان مورد بررسی قرار گرفت مشخص شد VAT در مقایسه با چربی زیرجلدی قادر به تولید فاکتور رشد فیبروبلاست ۲ (FGF2) بیشتری است. این پروتئین در تبدیل سلول ها به تومور نقش دارد.
به عقیده محققان نمایه توده بدنی (BMI) بهترین شاخص برای تعیین خطر ابتلا به سرطان نیست. بلکه چاقی شکمی یا به طور اختصاصی تر سطوح پروتئین FGF2 شاخص مطلوب تری برای تعیین خطر سرطانی شدن سلول ها است.
نکته عملی: هرچند عنصر شانس در احتمال ابتلای شخص به سرطان نقش دارد اما پیشگیری از چاقی شکمی از طریق تغذیه مناسب و فعالیت بدنی و اجتناب از عادات مضر مانند استعمال سیگار احتمال ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.
منبع:
D Chakraborty et al. “Fibroblast growth factor receptor is a mechanistic link between visceral adiposity and cancer”. Oncogene, 2017
