تحقیقات نشان داده چاقی شکمی سلامت افراد را به شدت تهدید کرده و احتمال بروز بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی – عروقی را افزایش می دهد. حتی امروزه مشخص شده که مضرات چاقی شکمی برای بدن از چاقی عمومی که بر اساس نمایه توده بدن (BMI) مشخص می شود، بیشتر است.
مطالعات کوچکی که در گذشته انجام شده نشان داده اند که افراد با وزن طبیعی که به چاقی شکمی مبتلا هستند حتی در مقایسه با افراد مبتلا به چاقی یا اضافه وزن که به چاقی شکمی نیز مبتلا هستند، در طولانی مدت بقای کمتری دارند. بنابراین محققان درصدد برآمدند که این ارتباط را در جمعیت های بزرگ تر بررسی کنند. به منظور انجام مطالعه فوق ۴۲۷۰۲ شرکت کننده مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان بر اساس BMI و نسبت دور کمر به دور باسن به ۶ گروه وزن طبیعی، وزن طبیعی با چاقی شکمی، اضافه وزن، اضافه وزن با چاقی شکمی، چاق و چاق دارای چاقی شکمی طبقه بندی شدند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد در مقایسه با شرکت کنندگانی که وزن طبیعی داشته و به چاقی شکمی نیز مبتلا نیستند، افراد با وزن طبیعی و افراد چاق که همزمان به چاقی شکمی نیز مبتلا بودند بیشتر در معرض خطر مرگ و میر ناشی از تمام علل قرار داشتند. در تمام شرکت کنندگانی که به چاقی شکمی مبتلا بودند صرف نظر از میزان BMI، خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی – عروقی بالاتر بود.
به اعتقاد محققان مطالعه حاضر نتایج مطالعات کوچک گذشته که نشان می دادند در افراد با وزن طبیعی که به چاقی شکمی مبتلا هستند خطر مرگ و میر ناشی از تمام علل افزایش می یابد را تائید می کند.
نکته عملی: حتی افرادی که بر اساس BMI در محدوده وزن طبیعی قرار دارند باید نسبت به وجود چربی اضافی در اطراف شکم حساس بوده و نسبت به رفع آن اقدام نمایند.
منبع:
Mark Hamer et al. "Normal-Weight Central Obesity and Risk for Mortality". Annals of Internal Medicine, 2017.
