مطالعات متعددی صحت مطلب زیر را تایید میکنند: ورزش برای افراد مفید است.اما تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا فایده جدیدی درباره ورزش برای بیماران سرطانی تحت نظر کموتراپی بیان کرده اند.
مطالعه آنان روی موشهای مبتلا به ملانوما انجام شد و یافته آنها نشان داد ورزش در کنار کموتراپی بیشتر ار کموتراپی به تنهایی سبب جمع شدن تومور میشود.
ورزش برای بیماران سرطانی به جهت فیزیکی و روانشناختی مدت زیادی است که توصیه میشود. محققین درباره اثر ورزش روی محافظت قلب از عوارض جانبی ناشی از داروهای مصرفی دوکسو روبیسین در سرطان های معمول تحقیق میکنند.
اگرچه این نوع دارو در درمان سرطان های متنوعی موثر واقع شده است، سبب آسیب سلولهای قلب میشود که سبب نارسایی قلبی در طولانی مدت میشود.
یکی از محققان میگوید" اولین دغدغه بیماران مبتلا به سرطان ، بیماری آنها میباشد و آنها هرکاری برای از بین بردن آن میکنند اما پس از مقابله با آن بیماری ، آنها باید با خطر افزایش یافته بیماری قلبی دست و پنجه نرم کنند.
مطالعات قبلی نشان داده بود که ورزش مقدم بر دریافت کموتراپی میتواند قلب را از اثرات سمی دوکسوروبیسین محافظت کند، اما روی اثر مفید ورزش در طول کموتراپی کم بررسی شده است.
بنابراین تیم محقق ۴ گروه آزمایشی موش را تنظیم کردند. به همه آنها سلولهای ملانوما در پوسته گردن تزریق شد. در طول ۲ هفته آینده 2 گروه دوکسوروبیسین را در ۲ دز دریافت کردند در حالی که ۲ گروه دیگر پلاسبو دریافت کردند . موش در گروه درمان و پلاسبو تحت فعالیت ورزشی قرار گرفتند ، که شامل ۴۵ دقیقه در ۵ روز هفته روی تردمیل بود درحالی که بقیه موشها بی تحرک بودند.
بعد ۲ هفته کارآزمایی ، محققین قلب حیواناتی که اکو کاردیو گرافی و آنالیز بافتی استفاده میکردند بررسی کردند. همانطور که انتظار میرفت دوکسوروبیسین سبب کاهش عملکرد و اندازه قلب و افزایش فیبروز ( آسیب رشد بافت )شد.موشهایی که ورزش میکردند از این آسیب در امان نماندند.
ما مشاهده کردیم که ورزش برای قلب هیچ کاری انجام ندادند ، ورزش وضع را بدتر نکرد و به آن کمکی نیز نکرد. اما در مورد تومور آنرا بی نظیر یافتیم.
موشی که هم کموتراپی و هم ورزش دریافت کردند بطور معنی داری اندازه تومور کوچکتری نسبت به موشی که فقط دوکسوروبیسین دریافت میکردند بود.
مطالعات بیشتری برای بررسی اثر فزاینده دوکسوروبیسین توسط ورزش لازم است اما محققین معتقدند ورزش سبب افزایش جریان خون به تومور میشود و سبب افزایش ورود دارو به جریان خون میشود.
اگر ورزش در این راه کمک کند میتوان از دز کمتر دارو بهره برد و عوارض جانبی کمتری متحمل شد.فهم راههای متفاوتی که ورزش بدن را تحت تاثیر قرار میدهد به ما کمک میکند تا داروهایی بسازیم که اثر ورزش را تقلید کند.
منبع:
K. Sturgeon, et al. Concomitant low-dose doxorubicin treatment and exercise. AJP: Regulatory, Integrative and Comparative Physiology, 2014
