رشد روانی و عاطفی سالم در کودکی، بهداشت روانی در بزرگسالی را تضمین می کند و اساس و بنای روانی فرد در دوران کودکی پی ریزی می شود.چنانچه مشکلات روحی و روانی دوران کودکی برطرف نگردد می تواند منشا چاقی در بزرگسالی باشد و عوارض ناگوار آن تا آخر عمر گریبانگیر شخص خواهد بود. امروزه بیماریهای روانی ناشی از چاقی بخوبی شناخته شده اند اما مطالعات اندکی به بررسی نقش مشکلات روانی دوران کودکی در اتیولوژی چاقی پس از آن پرداخته اند.
در این راستا مطالعه ای برگرفته از international journal of obesityبه پژوهش پیرامون سلامت روان در دوران کودکی و تاثیر آن بر چاقی بزرگسالی پرداخته است.
طبق تجزیه و تحلیل های ثانویه ۱۹۷۰ مطالعه همزمان در انگلستان که از طریق مدل رگرسیون لجستیک ارزیابی گردید، پیش بینی خطر ابتلاء به چاقی در سالهای ۲۶، ۳۰ و ۳۴ سالگی به فرضیه های پیش بینی شده و عوامل ذیل ارتباط داده شد:گزارش عملکرد روانی کودک در سن ۵ و ۱۰ سالگی توسط مادر و معلم کودک، رفتار کلی کودک، مشکلات عاطفی یا بیش فعالی و همچنین عملکرد روانی مادر.
در این مطالعه دیده شدتمامی مشکلات رفتاری در سن ۵ سالگی باعث افزایش خطر ابتلاء به چاقی در سنین ۳۰ و ۳۴ سالگی گشته است و تداوم این مشکلات در طول دوران کودکی خطر ابتلاء به چاقی را بیشتر افزایش می دهد. همچنین مشاهده شد بی توجهی و بیش فعالی در سن ۱۰ سالگی بطور مشابه باعث افزایش احتمال ابتلاء به چاقی در سن ۳۰ سالگی می گردد. مشکلات رفتاری مزمن در سنین ۵ و ۱۰ سالگی نیز می تواند در افزایش خطر ابتلاء به چاقی در سن ۳۰ سالگی موثر باشد. اما اختلالات عاطفی دوران کودکی و عملکرد روحی روانی مادر ارتباطی با چاقی این افراد در بزرگسالی نداشته است.
نکته عملی:شواهد حاکی از آنند که کودکان با مشکلات رفتاری زود هنگام و مداوم بخصوص مشکلاتی از قبیل بی توجهی و بیش فعالی در اوایل و اواسط دوران کودکی در معرض افزایش خطر ابتلاء به چاقی در دوران بزرگسالی هستند. ارتقاء سلامت روان کودک و نوجوان و رفاه حال آنان بخش مهمی از استراتژی های پیشگیری از چاقی در آینده را تشکیل می دهند. همچنین توصیه می گردد ترویج تغذیه سالم و فعالیت بدنی بخشی از پیشگیری ثانویه و استراتژی های مدیریت برای درمان کودکان متلاء به اختلالات رفتاری مخرب قرار گیرد.
منبع:
International Journal of Obesity 2011.253
