در بیماری‌های خودایمنی مانند دیابت نوع ۱ سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های بدن حمله می‌کند. در دیابت نوع ۱ سلول‌های تولید کننده انسولین در پانکراس مورد این حمله قرار می‌گیرند.
در این نوع دیابت سیستم ایمنی بدن به سلول‌های پانکراس که جزایر لانگرهانس نامیده می‌شوند، حمله می‌کند. دسته‌ای از این سلول‌ها به نام سلول‌های بتا، انسولین را به داخل جریان خون ترشح می‌کنند. در اثر حمله سیستم ایمنی این سلول‌ها قادر به تولید انسولین نخواهند بود. درنتیجه میزان قند خون افزایش می‌یابد. بنابراین در دیابت نوع ۱ بدن قادر به تولید کافی انسولین نیست. انسولین هورمونی است که میزان گلوکز خون را تنظیم می‌کند.
ارتباط ویتامین D با دیابت
اغلب موارد ابتلا به دیابت نوع ۱ در دوران کودکی رخ می‌دهد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که کمبود ویتامین D خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ را افزایش می‌دهد.
منبع اصلی ویتامین D نور خورشید می‌باشد. این ویتامین در برخی مواد غذایی مانند ماهی‌های چرب، پنیر و زرده تخم مرغ نیز یافت می‌شود.
به تازگی محققان ۸۶۷۶ کودک را که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به دیابت نوع ۱ بودند، بررسی نمودند. نمونه خون کودکان هر ۳ تا ۶ ماه از دوران شیرخواری به مدت ۴ سال جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد در کودکانی که سطوح ویتامین D بالاتر بود خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ کمتر است.
نکته عملی: ویتامین D در کودکانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به دیابت نوع ۱ هستند، نقش پیشگیری کننده دارد.
منبع:
Jill M. Norris et al. Diabetes 2017
