یافته‌های جدید توسط پژوهشگران آمریکایی که اخیرا در مجله علمی مراقبت از بیماران دیابتی به چاپ رسیده، ارتباط قوی بین افزایش توان ورزشی و کاهش خطر مرگ و میر را در مردان میانسال مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان می‌دهد. در این مطالعه که روی بیماران دیابتی طی سال‌های ۱۹۸۶ و ۲۰۰۷ انجام گرفته است، پژوهشگران ۱۷۰۳ مرد سیاهپوست و ۱۴۴۵ مرد سفیدپوست مبتلا به دیابت نوع2، تست اندازه‌گیری توان فعالیت بدنی را انجام دادند و آنها را به سه طبقه با توان بدنی کم، متوسط و بالا تقسیم کردند.
در طول ۷ سال پایش این گروه مشاهده شد که خطر مرگ و میر در هر دو نژاد با افزایش توان ورزش، کاهش می‌یابد. در میان سیاهپوستان، میزان مرگ و میر در گروه با تناسب کم ۴۶ درصد، در گروه با تناسب متوسط ۲۷ درصد و در گروه با تناسب بالا ۱۵ درصد بود. بطور مشابه این میزان در سفیدپوستان، به ترتیب به صورت ۳۷، ۱۹ و ۹ درصد بود.
این نتایج همچنین نشان می‌دهند، ارتباط بین توان فعالیت بدنی و خطر مرگ و میر بیماران دیابتی در میان سفیدپوستان قوی‌تر از سیاهپوستان می‌باشد. بیان این نکته حائز اهمیت است که اکثر افراد شرکت‌کننده در این مطالعه، به طور نسبی در گروه اقتصادی اجتماعی پایین قرار می‌گرفتند، در حالی که اکثر اطلاعات قبلی در رابطه با اثرات توان بدنی بر دیابت در طبقه اجتماعی بالا قرار می‌گرفت. بنابراین، این یافته‌ها بیانگر این نکته است که مستقل از وضعیت اقتصادی اجتماعی، توان بالاتر ورزشی با کاهش مرگ و میر در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ ارتباط دارد.
نکته عملی: داشتن فعالیت بدنی منظم علاوه بر تاثیرات مثبتی که می‌تواند روی میزان قند خون دیابتی‌ها داشته باشد، باعث کاهش خطر مرگ و میر در بیماران دیابتی بدون توجه به طبقه اجتماعی آنان خواهد بود. با توجه به این یافته‌ها، بیماران دیابتی باید به داشتن فعالیت فیزیکی متوسط به میزان حداقل ۳۰ دقیقه در روز در زندگی روزمره‌شان تشویق شوند.
