رژیم غذایی با بار گلایسمی پایین می تواند سبب بهبود مقاومت به انسولین و هموستاز گلوکز در افراد مبتلا به دیابت شود. اما در مورد اثر این رژیم در سلامتی افراد غیر دیابتی اطلاعاتی در دسترس نبود. بنابراین در مطالعه ای که اخیرا در مجله تغذیه به چاپ رسیده است به بررسی اثر رژیم با بار گلایسمی پایین بر بیومارکهای التهابی در افراد سالم پرداخته شده است.
در این مطالعه ۸۰ مرد و زن که نیمی از آنها چاق و نیمی با وزن نرمال بوده اند در دو دوره ۲۸ روزه (یک دوره رژیم با بار گلایسمی بالا شامل غذاهای فراوری شده و کم فیبر، شکر و کمپوت و یک دوره رژیم با بار گلایسمی پایین شامل غذاهای پرفیبر، نان و غلات سبوس دار) تحت بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که رژیم با بار گلایسمی پایین سبب کاهش بیومارکرهای التهابی به نام c-reactive پروتئین تا ۲۲ درصد شد.
این نتایج بسیار مهم محسوب می شوند زیرا که c-reactive پروتئین با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از سرطان ها و بیماری های قلبی مرتبط است. همچنین رژیم با بار گلایسمی پایین باعث افزایش جزئی (۵ درصد) هورمون پروتئینی به نام آدیپونکتین می شود. این هورمون نقش مهمی در حفاظت در مقابل سرطان هایی مثل سرطان سینه و بیماری های متابولیکی مثل دیابت نوع۲ ، کبد چرب و سخت شدن عروق دارد.
داشتن رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات های دیر هضم مثل غلات کامل، بقولات و سایر غذاهای پرفیبر سبب کاهش فاحش شاخص های التهاب مرتبط با بیماری های مزمن در افراد چاق یا دچار اضافه وزن می شود
بار گلیسمی از ضرب کردن شاخص گلیسمی مواد غذایی در میزان کربوهیدرات موجود در آن مواد غذایی تعیین می شود. رژیم با بار گلایسمی پایین سبب افزایش ناگهانی قند خون نمی شود و هورمون های کمک کننده به تنظیم متابولیسم قند و چربی را افزایش می دهد. مثلا بار گلایسمی عدس ۳ برابر کمتر از پوره سیب زمینی است و سبب افزایش ناگهانی قند خون نمی شود.
نکته عملی: با تغییرات ساده غذایی و جایگزینی کربوهیدرات های پیچیده مثل غلات سبوس دار، حبوبات، میوه و سبزیجات به جای کربوهیدرات های ساده می توان میزان مارکرهای التهابی و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های مزمن مثل انواع سرطان ها، بیماری های قلبی و دیابت نوع ۲ را در افراد چاق کاهش داد. در واقع علاوه بر انرژی مصرفی نوع کربوهیدرات مصرفی در رژیم غذایی نیز اهمیت بالایی دارد.
منبع: . Journal of Nutrition, 2011; DOI: 10.3945/jn.111.149807
