در این مطالعه پژوهشگران ۸۱ دختر و پسر با اضافه وزن را که در محدوده سنی ۱۷ ۱۱ سال بودند، مورد بررسی قرار دادند. با بررسی پرسشنامه‌های مربوط به عادات غذایی نشان داده شد که دریافت میانگین فیبرغذایی در ازای هر ۱۰۰۰ کالری مصرفی در ۴۶ نفر از شرکت کنندگان در این مطالعه، به ۳ گرم کاهش یافت. در حالی که در میان ۳۵ نفر باقی‌مانده، به‌طور میانگین به همین میزان افزایش مشاهده گردید. در میان شرکت‌کنندگان در این مطالعه ۲۱درصد از افرادی که فیبر کمی دریافت می‌کردند، افزایش چربی شکمی داشتند، اما در میان جوانانی که فیبر بالایی دریافت می‌کردند، ۴ درصد کاهش چربی شکمی مشاهده گردید.
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که حتی کاهش میزان ناچیزی در دریافت فیبر غذایی، اثر متابولیکی معنی داری را در بدن شما نشان خواهد داد. میزان توصیه شده فیبر دریافتی در سنین جوانی، ۱۴ گرم فیبر به ازای هر ۱۰۰۰ کالری مصرفی یا مصرف ۲۵ تا ۳۰ گرم فیبر به‌طور روزانه می‌باشد.
براساس یافته‌های این مطالعه که اخیرا در مجله علمی تغذیه بالینی آمریکا چاپ شده است: افزایش فیبر دریافتی تا ۶ گرم در روز، اثر معنی‌داری در میزان چربی شکمی در میان جوانان خواهد داشت. لذا در هر سنی برای افزایش فیبر دریافتی، افراد باید به دقت برچسب‌های غذایی را بررسی کنند. گاهی تصور می‌شود هر چیزی که قهوه‌ای باشد یا از گندم تهیه شود منبع خوبی از فیبر است، ولی باید توجه داشت، لزوما این گونه نیست. مصرف میزان کافی میوه و سبزیجات طی روز در تامین میزان کافی فیبر دریافتی مفید خواهد بود. البته باید توجه داشت میزان افزایش فیبر دریافتی موثر در نژادهای مختلف می‌تواند متفاوت باشد ولی در هر حال افزایش مصرف فیبرغذایی در تمامی فرهنگ‌ها اثرگذار است، فقط ممکن است میزان این اثر متفاوت باشد.
نکته عملی: توجه عمومی به کنترل وزن طی سال‌های اخیر افزایش یافته است، اما نقش چاقی شکمی درتهدید سلامتی بیش از سایر چاقی‌های موضعی می‌باشد. مطالعات نشان داده‌اند که نوع مواد غذایی رابطه مستقیمی با تجمع بافت چربی در بدن دارد. در این بین افزایش فیبر دریافتی که معمولا در افراد چاق کمتر از میزان توصیه شده می‌باشد و از طریق افزایش مصرف میوه، سبزیجات و غلات سبوس‌دار تامین می‌گردد، مورد توصیه جدی است.
