تغذیه چه نقشی در ترمیم زخم دارد؟

عوامل تغذیه‌ای زیر در ترمیم زخم نقش دارند:
1. اسیدامینه ال آرژنین: اسید آمینه‌ها‌‌ واحدهای تشکیل‌دهنده پروتئین‌ها هستند. اسیدآمینه آرژنین در سنتز بافت‌های پروتئینی نقش دارد و کمبود آن در بدن می‌تواند باعث کندی ترمیم زخم شود. مغزهایی مانند بادام و بادام‌زمینی منبع غنی ال‌‌آرژتین هستند اما اگر فردی نتواند این مواد را مصرف کند می‌تواند از قرص‌های 1000-500 میلی‌گرمی موجود در بازار در این زمینه استفاده کند که به بهبود سریع‌تر زخم می‌کند.

2. ویتامین‌های گروه B از جمله 1‌B، 2‌B یا اسید پانتوتنیک و 6‌B: ویتامین گروه B باعث سنتر کلاژن شده و در افزایش پیوندهای ارضی کلاژن و بهبود سریع زخم نقش دارند. منابع غذایی 1‌B شامل سبوس غلات، نان سبوس‌دار و منابع ویتامین 2‌B شامل منابع حیوانی مثل لبنیات و گوشت است.

3. روی یا زینک: یکی از مهم‌ترین املاحی که در بهبود زخم نقش دارند، روی یا زینک است. روی نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی و عملکرد لنفوسیت‌ها و سنتز سلولی دارد. گوشت‌ها و مغزهایی مانند گردو، بادام، پسته و فندق منبع خوب روی و زنیک هستند. کمبود روی باعث تخریب سلول‌های اپیدرمی و بروز ضایعات پوستی و تاخیر در عملکرد سیستم ایمنی می‌شود.

4. ویتامین C: کمبود این ویتامین باعث خشکی و شکنندگی پوست و دیر بهبود یافتن زخم‌ها می‌شود. اگر پوستتان زخم شده‌اند از منابع ویتامین C از جمله مرکبات، فلفل دلمه‌ای بیشتر در رژیم روزانه‌تان استفاده کنید و اگر نمی‌توانید این رژیم را داشته باشید یا به‌دلیل بیماری دریافت غذایی کمی دارید از قرص یا آمپول ویتامین C بهره ببرید. ویتامین C آنتی‌اکسیدان مفیدی است که در سنتز کلاژن پوستی، تقویت سیستم ایمنی و بهبود زخم نقش دارد.

5. ویتامین A: این ویتامین از فزایندهای التهابی و بیماری‌های پوستی پیشگیری کرده و باعث افزایش سنتز کلاژن و رشد فیبروبلاست‌ها می‌شود و روند بهبود زخم را تسریع می‌کند. بعد از اعمال جراحی نیز برای بهبود زخم معمولا مکمل ویتامین A تجویز می‌شود.

البته علاوه بر عوامل فوق، عوامل دیگری از جمله ویتامین E، کروم و مس‌ هم در بهبود زخم نقش دارند.