برای فرار از سرطان بدوید!

سرطان، دومین عامل مرگ و میر در کشورهای توسعه یافته و سومین عامل در کشورهای در حال توسعه است. در ایران سالانه حدود 85 هزار نفر به سرطان مبتلا می‌شوند که 55 هزار نفر از آنان جان خود را از دست می‌دهند.
گرچه افراد به يكديگر توصيه مي‌كنند با افزايش مصرف ميوه‌ها و سبزيجات و کم کردن مصرف چربي و غذاهاي آماده، احتمال ابتلا به اين بيماري را به حداقل برسانند که توصیه سودمندی است، اما نبايد اهمیت ورزش منظم و مداوم را ناديده گرفت. شايد تصور كنيد ورزش ارتباطي با پيشگيري از سرطان ندارد، اما بايد بدانيد تحقیقات گسترده نشان داده که به كمك ورزش مي‌توان احتمال بروز سرطان را بشدت كاهش داد و در صورت ابتلا، شانس عود مجدد را کاست.

به علاوه ورزش طول عمر بیماران مبتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. این حقیقت که در حال حاضر سرطان به عنوان قابل درمان ترین بیماری در میان کل بیماری های مزمن در نظر گرفته می‌شود، از اهمیت زیادی برخوردار است. بیش از نیمی از سرطان ها قابل درمان هستند. امروزه مهم ترین روش مبارزه با سرطان اصلاح سبک زندگی و سالم زیستن می‌باشد که ورزش کردن در این میان نقش انکارناپذیری دارد، چراکه باعث کاهش وزن وجلوگیری از چاقی می‌شود؛ مقوله ای که در ابتلا به انواع سرطان می‌تواند مؤثر باشد.

اهمیت ورزش در درمان سرطان
افراد ورزشکار کمتر دچار یبوست می‌شوند. فعالیت فیزیکی با کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح مواد ضد سرطان در داخل بدن از خطر سرطان روده بزرگ می‌کاهد. تحقیقات نشان داده که افراد ورزشکار 30 تا 40 درصد شانس کمتری برای ابتلا به سرطان روده بزرگ دارند.

ورزش با کاهش مواد شیمیایی التهاب زا در بدن نظیر پروستاگلاندین ها باعث بالا بردن سطح سلامت می‌شود.

ورزش با ایجاد تعادل در مصرف انرژی بدن می‌تواند از ابتلا و یا پیشرفت سرطان پروستات در مردان جلوگیری کند.

ورزش با تغییر در وزن و سوخت و ساز بدن می‌تواند در ابتلا به سرطان ریه بخصوص در مردان مؤثر باشد.

ورزش باعث می‌شود تا شانس عود مجدد سرطان بشدت کاهش یابد و طول عمر بیماران مبتلا به سرطان را تا دو برابر افزایش می‌دهد.

گرچه نظرهای متفاوتی در مورد زمان و شدت ورزش برای پیشگیری از ابتلا و پیشرفت سرطان وجود دارد، اما به طور کلی 30 تا 60 دقیقه ورزش روزانه از نوع متوسط تا شدید لازم است تا بتوان به طور مؤثر از ابتلا به سرطان هایی نظیر روده بزرگ پیشگیری کرد.

راهپیمایی تند، دویدن یا دوچرخه سواری ورزش های مناسبی هستند که می‌توان از آن استفاده کرد. یکی از نکته‌های مهم منظم و مداوم بودن این فعالیت هاست؛ در واقع باید ورزش جزئی از برنامه روزانه زندگی مان شود؛ بنابراین اگر علاقه‌مند نیستید که سالهای آخر عمر خود را در بیمارستان ها و مطب های پزشکان بگذرانید و اندوخته های خود را به جای خرج درمان صرف لذت بردن از زندگی بکنید، ازهمین امروز ساعتی از روز خود را به ورزش اختصاص دهید. شاید چند روز اول سخت باشد، ولی پس از 2 تا 3 هفته که لذت احساس سلامت پس از ورزش را چشیدید، مطمئن باشید کنار گذاشتن آن سخت خواهد بود.