-
نویسندهنوشتهها
-
۱۸ تیر، ۱۳۹۳ در ۰۹:۲۹ #84242
ezamani
مشارکت کننده[align=justify]روغن زیتون نیز انواع مختلفی دارد؛ روغن زیتون «بکر» روغن به دست آمده از میوه درخت است که فقط به روش مکانیکی یا سایر روشهای فیزیکی تحت شرایط خاص حرارتی که منجر به تغییری در ساختار تریگلیسیریدهای روغن نشود به دست میآید لذا در مقایسه با دیگر روغنها برای استحصال نیاز به روشهای شیمیایی نداشته و به سادگی قابل هضم و سرشار از ویتامین است.
این روغن عطر و طعم مطلوب دارد و خود به چند گروه طبقهبندی میشود؛ گروه اول، روغن زیتون «فوق بکر» یا ممتاز است که دارای عطر و طعم میوهای و بسیار دلپذیر بوده و بهترین و ماندگارترین روغنها به شمار میرود.
گروه دوم، روغن «بکر خوب» است که از نظر عطر و طعم مناسب مصرف است و حاوی کلیه خواص و مواد مغذی میوه زیتون است.
گروه سوم، روغن زیتون «بکر معمولی» است که در ایران معروف به روغن “بودار” است.
نوع دیگر، روغن زیتون «تصفیه شده» است که از تصفیه روغن زیتون بکر به دست میآید و در ایران معروف به روغن «بیبو» است. طعم و بوی این نوع روغن تحت فرآیندهای شیمیایی کاملا خنثی شده و مناسب کسانی است که طعم روغن زیتون بکر را دوست ندارند اما این روغن به دلیل استفاده از فرآیند تصفیه بعضی از ترکیبات موثر زیتون را از دست داده و به همین دلیل کیفیت آن به مراتب پایینتر از روغنهای بکر است.
هنگامی که روغن زیتون بکر روغن خوبی نباشد یعنی دارای اسیدیته و پراکسید بالایی باشد، فرآیند بیبو کردن برای آن انجام می شود.
زیتون به دلیل آن که حاوی 60 درصد روغن است در صورتی که داخل گونی یا سبد حمل و نقل در شرایط نامساعد نگهداری شود مقداری از آب آن جدا شده و بافت آن متلاشی میشود. در نتیجه پراکسید روغن بالا میرود و وجود آب باعث هیدرولیز شدن روغن و افزایش اسیدیته آن میشود.
در نتیجه روغنی که به دست میآید باید لزوما فرآیند تصفیه و بیبو شدن را طی کند تا از پراکسید و اسیدیته آن کاسته شود. فرآیند بیبو کردن باعث از دست رفتن خواص و رنگ روغن و کاهش ارزش و مقاومت می شود. [/align]
-
نویسندهنوشتهها
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.