زنجبیل گیاهی است که از قدیم الایام مورد مصرف مردم ایران، هند و چین بوده است و در مناطق گرمسیر کاشته می‌شود.
بخش مورد استفاده این گیاه در واقع ریشه آن است، ریشه گیاهی علفی چند ساله با یک ریزم غده زخیم و در زیر زمین منشعب است در سال اول این گیاه ساقه سبز، افراشته، خزنده و نی مانند است و یک سری برگ‌های نازک و سر نیزه‌ای دارد.
زنجبیل برای درمان تهوع، استفراغ، اسهال خونی و همچنین کسانی که احساس بیماری دارند مناسب است.
از خواص دیگر زنجبیل، ضد التهاب، ضدتهوع، ضدمیکروب، آنتی اکسیدان، مقوی قلب و محرک دستگاه ایمن ساز بدن است و مانع تجمع پلاکت‌های خون و باعث رقیق شدن خون می‌شود.
در طب سنتی اسلامی و ایران زنجبیل گیاهی بسیار گرم و کمی خشک است و به عنوان گوارنده غذا و برای افرادی که دارای معده و کبد سرد هستند مناسب است.
این گیاه صفراآور است و برای افرادی که سنگ صفرا دارند بدون نظر پزشک تجوز نمی‌شود.
زنجبیل باعث رقیق شدن خون می‌شود و مصرف آن برای بیماران هموفیلی ممنوع است.
مصرف زنجبیل با معده خالی باعث زخم‌های گوارشی شده پس با معده خالی مصرف نشود و توصیه می‌شود خانم‌های باردار از این گیاه مصرف نکنند.
توصیه می‌شود افرادی که از داروهای ضد انعقاد استفاده می‌کنند از این گیاه مصرف نکنند.
اشکال دارویی این گیاه، کپسول 100، 400، 500 و 1000 میلی‌گرم و قرصهای جویدنی 67.5 میلی‌گرم می‌باشد و آنچه که در منزل مصرف می‌شود به صورت پودر بود است.
