ویتامی های مورد نیاز در سالمندی

ويتامين در دوران سالمندي به علت كاهش گيرنده‌هاي ويتامين D و خانه‌نشين بودن اكثر سالمندان و نيز عدم استفاده از اشعه آفتاب، زمينه كمبود ويتامين D ايجاد مي‌شود. در مقادير توصيه شده سال 1989، 5 ميكروگرم ويتامين D در روز براي افراد بالاي 51 سال توصيه شده است؛ در حالي كه در مقادير توصيه شده جديد اين مقدار به 10 ميكروگرم خواهد رسيد.
ويتامين E (توكوفرول): به علت خاصيت آنتي‌اكسيداني ويتامين E، 8 ميلي‌گرم توكوفرول در روز براي اين دوران توصيه شده است. بايد توجه داشت كه دريافت كافي ويتامين E از عوارض ناشي از پراكسيداسيون ليپيدها جلوگيري كرده و سبب حفظ سلامت غشاءها مي‌شود.
ويتامين B12, B6 و فولات: كمبود اين سه ويتامين سبب افزايش سطح هموسيستئين مي‌گردد و در نتيجه اين ويتامين‌ها در كاهش خطر بيماري آترواسكلروز نقش دارند. با افزايش سن، متابوليسم B12 تحت تاثير قرار مي‌گيرد. همچنين بسياري از افراد مسن به ميزاني كمتر از مقادير توصيه شده، ويتامين B6 دريافت مي‌كنند و همين كمبود B6 به سيستم ايمني آسيب مي‌رساند؛ لذا توصيه شده ميزان B6 با توجه به مقادير توصيه شده اخير افزايش يابد. در مورد ويتامين B12 نيز دريافت سالمندان كمتر از حد مقادير توصيه شده است، به علاوه به علت آتروفي معده، ميزان ترشح IF (فاكتور داخلي معده) نيز كاهش يافته و در اثر ازدياد رشد باكتري‌ها، نياز به ويتامين B12 افزايش مي‌يابد. مقادير توصيه شده ويتامين B12، در سنين بالاي 51 سال 2 ميكروگرم در روز است. بسياري از داروهاي مصرفي سالمندان نظير آنتي‌اسيدها، ديورتيك‌ها و ضدالتهاب‌ها با جذب فولات تداخل دارند.