اما و اگرهای ویتامینD

اگر شما در مورد ميزان دريافت روزانه ويتامين D گيج و سردرگم شده‌ايد، مطمئن باشيد كه اين اتفاق براي افراد زيادي افتاده است.
اگر 10 پزشك در يك اتاق دور هم جمع شوند و در اين رابطه نظر بدهند، در نهايت 10 نظر متفاوت خواهند داشت. اين داستان سالهاست كه در مورد ويتامين D وجود دارد و تعيين مقدار مورد نياز ويتامينD با توجه به تفاوت‌هاي نژادي، ژنتيكي، منطقه جغرافيايي و … در هر منطقه كاري دشوار است.
در سال 1930، ناگهان ويتامين D به يك ويتامين جادويي تبديل شد، زيرا پژوهشگران و پزشكان دريافتند كه ويتامين D از راشيتيسم جلوگيري مي‌كند. بيماري راشيتيسم در ميان كودكان كشورهاي صنعتي، به خصوص در اروپاي شمالي، بسيار شيوع يافته بود. غذاهاي بسياري از ويتامين D غني شدند، حتي در هات‌داگ‌ها نيز از ويتامين استفاده مي‌شد؛ ولي در سال 1950، پزشكان و پژوهشگران متوجه افزايش سطح كلسيم خون در ميان نوجوانان شدند و علت آن نيز استفاده زياد از شيرهاي غني شده با ويتامين D بود؛ به همين دليل مصرف غذاهايي كه از ويتامين D غني نشده‌اند، شروع و توليد غذاهاي غني شده با ويتامينD ممنوع شد.
در سال 1980، گروهي از پزشكان هندي توانستند شش بيمار مبتلا به سل را با مصرف روزانه IU 3800 ويتامين D به مدت سه ماه، درمان كنند ولي ميزان كلسيم بدن آنها به طرز خطرناكي افزايش يافت تا اينكه پنج سال بعد، با استناد به مدارك علمي و شواهد دولت آمريكا، مصرف روزانه بيش از IU 1000، ويتامين D را سمي و خطرناك اعلام كرد، اما هنوز بحث پيرامون مقدار مناسب دريافت اين ويتامين ادامه دارد و هنوز پزشكان و دانشمندان در اين باره به توافق نظر نرسيده‌اند.
دريافت ويتامين D كمتر از ميزان مورد نياز, بدن را در معرض خطرات جدي مثل سرطان، بيماري هاي قلبي، استئوپروز، آسم، آلزايمر و حتي آنفلوانزا و سرماخوردگي قرار مي‌دهد، با اين وجود بيشتر افراد با كمبود ويتامين D مواجهند؛ به ‌طوري كه از هر چهار نفر، سه نفر دچار كمبود اين ويتامين هستند و اين وضعيت در آمريكا بدتر است؛ زيرا 95درصد از مردم آمريكا كمبود ويتامين D دارند و اين نشان‌دهنده وسعت مشكل است. تحقيقات انجام شده در ايران نيز نشان مي دهد 80درصد از مردم در شهرهاي تهران، شيراز و مشهد درجاتي از كمبود اين ويتامين را دارا هستند .
ويتامين D به عنوان ويتامين نور خورشيد شناخته مي شود. بنابراين يكي از علل اصلي بروز كمبود ويتامين D ,عدم دريافت نور خورشيد به اندازه كافي است. اشعه‌هاي فرابنفش (UV)، بدن ما را تحريك به توليد ويتامين D مي‌كنند؛ اما اين روزها به خاطر هشدارهايي كه مرتباً راجع به سرطان پوست داده مي‌شود. بيشتر افراد يا خود را از تابش مستقيم نور خورشيد دور نگه مي‌دارند يا به هنگام قرار گرفتن در چنين شرايطي از كرم‌هاي ضد آفتاب استفاده مي‌كنند. زندگي اجتماعي مردم تغيير كرده و ساعاتي كه در محيط داخل خانه سپري مي‌كنند، افزايش يافته است. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هاي ما و نسل‌هاي پيش از آنها، مدت زمان بيشتري را در محيط خارج از خانه سپري مي‌كردند. حتي تا چند سال پيش نيز كودكان مدت زمان زيادي از روز را بيرون از خانه بازي و ويتامين D كافي براي فصل زمستان در بدن خود ذخيره مي‌كردند، ولي حالا از يك خانه وارد يك ماشين مي‌شويم، زمان بسيار كوتاهي آفتاب مي‌گيريم و دوباره وارد محيط بسته ديگري مي‌شويم. كامپيوتر، پلي‌استيشن و ساير وسايل الكترونيكي باعث مي‌شوند كه بچه‌ها بيشتر اوقات فراغت خود را در خانه بگذرانند.