امنیت غذا و تغذیه ۱

براساس تعریف بانك جهاني امنيت غذايي به معنی دسترسي فیزیکی و اقتصادی تمامی مردم در همه اوقات به غذاي سالم، كافي و مغذی برای تامین نیازهای غذایی آنان به منظور داشتن زندگی سالم و فعال می‌باشد.
علل ناامنی غذایی عبارتند از: بي‌ثباتي در عرضه غذا، فقر، بيكاري، تورم اقتصادي، بيسوادي، ناآگاهي‌هاي تغذيه‌اي، حوادث، خشكسالي، قحطي و ساير بلايا است. برای پیشگیری از بروزعواقب واثرات ناخواسته ناشی از ناامنی غذایی، برنامه‌ریزی‌های مناسب از سوی سیاستگذاران ضرورت دارد زیرا عواقب ناامنی غذایی در یک جامعه در كوتاه مدت گرسنگي و بيماري است و در طولاني مدت جمعيت به تدريج از توانايي‌هاي خود محروم شده و نمي‌تواند در برنامه‌های آموزشی، اقتصادی و توليدات فعال باشد. كاربردي كردن مفاهيم و تعاريف تامين غذا و سلامت جامعه، مستلزم درك نظام مند از غذا و تغذيه است. در اين نظام، خانواده كوچكترين واحد محسوب مي‌شود كه با استفاده از توان بالقوه‌اش، سبدغذايي خود را انتخاب مي‌نمايد و دست یابی به غذا به درآمد خانواده‌ها، قیمت غذا و توزیع آن در خانواده بستگی دارد. برای هدایت خانوار در انتخاب مناسب، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی از جمله وظایف خود می‌داند که در کنار سایر بخش‌های رفاه و توسعه اجتماعی کشور با افزایش پوشش خدمات بهداشتی درمانی، حمایت از تولید محصولات سالم و مغذی، ارتقاي فرهنگ و سواد تغذیه‌ای و اصلاح الگوی مصرف غذایی سیاست‌گذاری نماید زیرا توجه سیاستگذاران به ابعاد مديريت امنيت غذا و تغذيه که شامل توليد (مواد اوليه و محصول نهايي)، نگهداري و توزيع، عرضه و مصرف، منجر به تامین امنیت غذایی در جامعه خواهد شد. بر اساس اطلاعات منتشره از سوی مرکز ملی آمار، ایران در سال 1385دارای جمعیتی حدود 70 میلیون نفر بوده است که تقریبا نیمی از آنها جمعیت غیر فعال (مانند محصلان و زنان خانه‌دار و سالمندان) بوده و 23 درصد از جمعیت فعال نیز بیکار هستند. 7/22 درصد از کل هزينه‌ سالانه‌ خانوار شهري مربوط به هزينه‌هاي خوراكي و دخاني و 3/77 درصد مربوط به هزينه‌هاي غيرخوراكي بوده است. در بين هزينه‌هاي خوراكي و دخاني، بيشترين سهم با 1/24 درصد مربوط به هزينه گوشت و در بين هزينه‌هاي غيرخوراكي بيشترين سهم با 43 درصد مربوط به مسكن بوده است که این آمارها نشان‌دهنده توجه بیشتر به برقراری امنیت غذا و تغذیه در تمامی ابعاد آن برای جامعه ایرانی است.