ميان وعده‌ها از موادي هستند كه به تامين نيازهاي تغذيه‌اي و حفظ سلامت و ايمني انسان در برابر بيماري‌ها كمك مي‌كنند و ضمناً از پرخوري در وعده‌هاي اصلي غذايي (بخصوص ناهار و شام) پيشگيري مي‌نمايند. ولي اين امر در صورتي ميسر است كه ميان وعده‌ها از بين مواد غذايي با ارزش تغذيه‌اي بالا انتخاب شوند و ضمناً به مقدار مناسب و متعادل مصرف گردند. بسياري از افراد از ميان وعده‌هايي استفاده مي‌كنند كه نه تنها ارزش تغذيه‌اي بالايي ندارند بلكه زيان‌آور نيز هستند. ميان وعده‌هاي چرب، شيرين و شور كه اين روزها طرفداران زيادي در بين افراد به خصوص كودكان و نوجوانان دارند جزء اين دسته محسوب مي‌شوند. اشكالات مصرف چنين ميان وعده‌هايي را مي‌توان به شرح زير خلاصه كرد:
چاقي از عوارض بارز اين قبيل ميان وعده‌ها است كه مصرف كنندگان را تهديد مي‌كند. افزايش چربي‌هاي نامطلوب خون، افزايش فشارخون و بروز اختلالات قلبي – عروقي از ديگر پي‌آمدهاي مصرف چنين ميان‌وعده‌هايي است. كور شدن اشتها براي صرف وعده غذايي اصلي نيز از مشكلات ديگر اين فرم تغذيه مي‌باشد، در نتيجه شخص نمي‌تواند دو وعده غذاي اصلي خود يعني ناهار و شام را به ميزان كافي ميل كند كه نتيجه آن، تأمين نشدن نيازهاي تغذيه‌اي و بروز سوءتغذيه و اختلالات جدي ناشي از آن مي‌باشد. ضمنا خسته كردن دستگاه گوارش و بروز اختلالات گوارشي نيز از ديگر عوارض استفاده از ميان وعده‌هاي پركالري و فاقد ارزش تغذيه‌اي است.
