تحقیقات نشان می‌دهد که اگر میزان کالری‌های دریافتی تا 40 درصد کاهش یابند روند پیری سلول‌ها آهسته شده و عمر طولانی خواهد شد، از این رو محققان تلاش می‌کنند راهی پیدا کنند تا تأثیرات محدودیت کالری روی مغز را با یک دارو تقلید کنند.
در صورتی که دانشمندان بتوانند دارویی ارائه کنند که تأثیرات کاهش کالری برای مغز را تقلید کند، این دارو آنزیم‌های سلول‌های مغزی را فعال کرده و حتی اختلال شناختی ناشی از پیری مانند آلزایمر و از دست رفتن سلول‌های عصبی در نتیجه پیری به تعویق خواهد افتاد.
این نخستین تحقیقی است که نشان دهنده مزایای محدودیت کالری‌ها روی عملکرد شناختی است، شرایطی که آن را به زوال کمتر سلول‌های عصبی در نتیجه عملکرد بهتر مغز نسبت داده‌اند.
داروهای احتمالی هرگز نمی‌توانند به طور کامل از یک بیماری پیشگیری کنند، اما تا زمانی که بتوان این بیماری‌ها را به تعویق انداخت می‌توان امیدوار بود.
