چاپ استيک يا چوب‌هاي غذا اولين بار توسط چيني‌ها براي صرف غذا مورد استفاده قرار گرفت. چيني‌ها که براي کباب‌کردن مواد غذايي يا برداشتن تکه‌هاي گوشت و سبزي و سرخ کردن يا پختن آنها از ترکه‌هاي نازک و تيزي استفاده مي‌کردند، در سال 1122 قبل از ميلاد مسيح براي اولين بار تصميم گرفتند غذاي خود را هم با اين چوب‌ها بخورند. آنها لذت زيادي از اين کار بردند و اين روش غذا خوردن را به سرعت در ميان مردم تمام چين، ژاپن، شبه جزيره کره و حتي بخش‌هايي از مالزي، اندونزي و فيليپين امروزي رواج دادند. البته اين مردم معمولا غذاهاي آبکي خود را در پياله‌هاي کوچکي سرو مي‌کنند؛ ابتدا آب غذا را سر مي‌کشند و سپس مواد جامد باقيمانده را با چوب‌هاي غذا صرف مي‌کنند.
مزايا: معمولا غذا خوردن با چوب‌هاي غذا به آهستگي انجام و هر مرتبه هم حجم کمي از غذا وارد دهان و دستگاه گوارش مي‌شود. اين آهسته غذا خوردن مي‌تواند پيام سيري را زودتر از حد طبيعي به مغز برساند و از ابتلا به چاقي و اضافه وزن در فرد پيشگيري کند.
معايب: اگر اين چوب‌ها بدون روکش روغني مخصوص باشند، مي‌توانند به سرعت باقيمانده مواد غذايي را در لابلاي خود جاي دهند. اين بقاياي غذايي به سادگي قابل شستن و پاک شدن از سطح چوب‌هاي بدون روکش نيستند و به مرور زمان مي‌توانند باکتري‌ها و قارچ‌هاي فراواني که قابل مشاهده نيستند را بر سطح و درزهاي چوب غذا سوار کنند و باعث ابتلا به بيماري در مصرف‌کننده شوند.
منبع:eating order
