عصاره‌هاي گوشت، مرغ و سبزي‌ها با هدف تنوع بخشيدن به سبد کالاي خانواده‌ها وارد بازار شده‌اند. البته بالا رفتن سرعت زندگي، شاغل شدن خانم‌ها و وقت کم آنها براي پخت‌وپز هم عامل ديگري براي سوق دادن توليدكنندگان به سمت توليد محصولي بوده که بتواند رضايت مشتري را جلب و به او در امور آشپزي کمک بکند…
معمولا روش عصاره‌گيري صنعتي از گوشت و مرغ و تهيه يک بسته عصاره گوشتي در کارخانه‌ها با روش سنتي که در ميان خانواده‌هاي ايراني هم بسيار رايج بوده، تفاوت‌هاي زيادي دارد. در روش سنتي، خانم‌هاي خانه يک تکه مرغ يا گوشت را همراه ادويه و سبزي‌ها يا بدون آنها به خوبي مي‌پزند و آب مرغ يا گوشت حاوي عصاره را بسته‌بندي و براي مدتي در يخچال يا فريزر نگهداري مي‌کنند. اين عصاره‌ها بسيار مغذي و داراي ارزش تغذيه‌اي بالا هستند در حالي که براي عصاره‌گيري صنعتي، گوشت‌هاي درجه 2 استفاده مي‌شود.در كارخانه گوشت‌هاي سفيد يا قرمز درجه دو را که نمي‌توان از آنها براي مصارف خانگي يا رستوراني استفاده کرد، مي‌پزند و عصاره آنها را مي‌گيرند. معمولا مقداري مواد طعم‌دهنده مانند منو سديم گلوتامات (MSG)، نمک و ادويه هم براي بهبود طعم اين عصاره‌ها به آنها افزوده مي‌شود.
