در گذشته به تغذيه كودكان بيشتر اهميت داده مي‌شد. در گذشته، در دوران كودكي روغن ماهي يا روغن كبد ماهي مي‌خوردند درحالي كه امروزه حتي ماهي سالمون و ماهي‌هاي چرب که منبع خوب ويتامين D هستند، در سفره ما جايگاهي ندارند. وقتي ميزان مصرف شير، تخم مرغ و ماهي ها که مي توانند بخشي از نياز را تامين کنند در جامعه ما کم و در مواردي بسيار کم است، چگونه مي‌توان انتظار داشت حتي بخشي از اين نياز تامين شود؟
بهترين منبع دريافت ويتامين D آفتاب است و جذب اين ويتامين در افرادي با پوست تيره بهتر از كساني است كه پوست روشني دارند.
براساس نتايج تحقيق‌ها، ميانگين مصرف شير در خانواده‌هاي ايراني 80 گرم و لبنيات 140 گرم بود و در حال حاضر كه قيمت شير و لبنيات افزايش يافته، خدا مي‌داند چقدر شده است. از دهه 90 ميلادي تاكنون، معيار كمبود ويتامين D تغيير بنيادي داشته است به‌گونه اي که کاهش غلظت سرمي يكي از متابوليت‌هاي ويتامين D (به نام 25-هيدروکسي D) كه مشخص‌كننده وضعيت كمبود اين ويتامين است، در آن زمان 5/12 نانومول بر ليتر بود در حالي كه امروزه اين عدد به 50 و حتي به گزارش برخي منابع معتبر به بالاي 75 نانومول در ليتر افزايش يافته است. وضعيت اسفباري كه مشكلات متعددي را به دنبال دارد.
