دوست نداشتن یک ماده غذایی، موضوعی روان‌شناختی است و به مشکلات فیزیولوژیک مربوط نمی‌شود و اگر مصرف ماده غذایی در شرایط گوناگون اتفاق بیفتد، بدن به تدریج این ماده غذایی را می‌پذیرد و فردی که یک ماده غذایی را هیچ‌وقت مصرف نکرده و بعد هم در دوره‌های خاص زندگی مثل مهدکودک، مدرسه، دانشگاه، سربازی و… به خود این فرصت را ندهد، حالت مقاومت در برابر آن طعم را تا ابد خواهد داشت. بدن یک فرد سالم هیچ‌گونه مقاومتی در برابر مواد غذایی از خود نشان نمی‌دهد و با تمام انواع مواد غذایی سازگار است. دوست نداشتن‌های ما مربوط به شرایط است. البته مصرف نکردن برخی مواد غذایی مانند شیر برای مدت طولانی باعث بروز مشکلات گوارشی و تولید نشدن آنزیم لاکتاز می‌شود و برای پذیرفتن مجدد و توانایی هضم در بدن باید آن را به تدریج در برنامه غذایی خود گنجاند. حتی گاهی این کار نیز فایده ندارد و فرد مجبور است تا آخر عمر شیر کم‌لاکتوز مصرف کند.
