بدون شک شما احساس سردي ناشي از جويدن يک آدامس نعناعي يا اکاليپتوس را بارها احساس کرده ايد و يا تجربه کرده ايد که پس از چشيدن يک غذاي فلفلي و تند نه تنها احساس گرمي و سوختن در دهان مي کنيد، بلکه حساسيت شما به دما افزايش پيدا مي کند. به اين صورت که ممکن است با نوشيدن يک جرعه از چاي نه چندان داغ، دهان تان بسوزد.
چهار مزه اصلي شيريني، شوري، تلخي و ترشي وجود دارد. گيرنده هاي مزه بر روي زبان توزيع شده اند. شيريني در نوک زبان، تلخي در پشت زبان، ترشي در لبه ها و شوري در لبه ها و نوک زبان واقع شده اند، بنابراين براي احساس بيشتر مزه ماده غذايي که پيش از خوردن، مزه آن را مي دانيم، مي توان آن را بر روي محلي که گيرنده هاي آن واقع شده اند قرار داد. علاوه بر مزه هاي اصلي، مزه هاي بينابيني نيز وجود دارد. ترش و شيرين (ملس) و گس بودن از جمله اين مزه ها مي باشند. بعضي از مزه ها گرچه جزء مزه هاي اصلي محسوب مي شوند، ولي مزه هايي نيستند که هر روز با آن ها برخورد کنيم، مثل مزه فلزي، اين مزه ها يا مربوط به مواد غير خوراکي اند يا در اثر فساد و تغيير طعم مواد خوراکي به وجود مي آيند.
طعم غذا نقش اساسي در انتخاب و پذيرش آن دارد. طعم، احساس مزه و بوي يک غذا مي باشد. مزه و بو هر کدام مي توانند اثر ديگري را افزايش دهند.
