درمان بيماري هاي اتوايميون با چای سبز

مردم چين از ديرباز چاي سبز را به عنوان يک نوشيدني دارويي مصرف کرده و مي کنند و به دليل اهميت ويژه ي اين گياه، اصول خاصي نيز براي تهيه آن دارند. به تازگي علاوه بر مردم چين، چاي سبز در بسياري از کشورهاي جهان طرفداران فراواني يافته است.
اخيرا از فوايد بسيار چاي سبز صحبت هاي زيادي مي شود و حتي چاي را بهترين نوشيدني پس از آب مي دانند.
چاي سياه و چاي سبز هر دو از گياه واحدي به دست مي آيند. تفاوت در اين است که براي تهيه ي چاي سبز برگ ها را بخار داده، گرد کرده، سپس آن را خشک مي کنند ولي براي تهيه ي چاي سياه برگ هاي خشک شده را تخمير کرده و در برخي اوقات مواد و رنگ هاي شيميايي به آن اضافه شده و برشته مي شود.
هم چاي سياه و هم چاي سبز داراي رنگدانه هايي هستند که اثر کاهش ابتلا به بسياري از بيماري هاي مختلف در آن ها ديده شده است ولي چاي سياه به دليل فرايند بيشتر اثر مفيد ضعيف تري دارد.

بيماري هاي اتوايميون
بدن انسان داراي يک سيستم دفاعي است. اگر ميکروب يا ويروسي از بيرون وارد بدن شود، سيستم دفاعي در مقابل آن وارد عمل شده و سعي در دفع آن مي کند. سيستم ايمني بدن در حالت سلامت پروتئين هايي مي سازد تحت عنوان آنتي بادي که اين پروتئين ها بدن را بر ضد عوامل بيگانه و خارجي که تحت عنوان آنتي ژن شناخته مي شوند، محافظت مي کنند.
پلي فنول موثر چاي سبز، EGCG، اثرات ضد التهابي و ضد سرطان دارد. همچنين مي تواند موجب افزايش توليد سلول هاي T شود. البته اثر آن ضعيف تر از داروهايي است که در اين رابطه مورد استفاده قرار مي گيرد ولي مي توان در طولاني مدت از آن استفاده کرد
گاهي اين سيستم دفاعي بدن نمي تواند بين اجزاء خودي و بيگانه افتراق دهد. سلول هاي خودي را به اشتباه بيگانه فرض کرده و به آن ها حمله مي کند. بدين ترتيب سلول هاي بدن همان فرد را به عنوان آنتي ژن و بيگانه شناخته و بر ضد آن ها آنتي بادي مي سازد. در اثر اين حمله، التهاب و آماس ايجاد شده و اجزاء خودي بدن آسيب مي بينند و به اين ترتيب يک سري از بيماري ها ايجاد مي شوند که ما به آن ها بيماري هاي خود ايمني يا اتوايميون مي گوييم. بيماري هاي اتوايميون مي تواند از يک آلرژي ساده تا بيماري هاي پيچيده اي چون اسکلروز جانبي آميوتروفيک باشد.
معروف ترين اين بيماري ها روماتيسم است. در اين بيماري سيستم دفاعي بدن به اشتباه به سلول هاي غضروف مفاصل حمله کرده، تورم و التهاب و درد مفصل ايجاد مي شود. از جمله بيماري هاي پوستي اتوايميون يا خودايمني مي توان به بيماري پمفيگوس پسوريازيس، ويتيليگو يا لک و پيس، ليکن پلان، لوپوس پوستي و … اشاره کرد. اساس درمان بيماري هاي خود ايمني داروهاي مهار کننده ي سيستم ايمني مثل کورتون است.

اثر چاي سبز بر بيماري هاي اتوايميون
در ابتداي بيماري بعضي از سلول ها به کمک بدن مي آيند و با خاموش کردن سيستم ايمني سعي در کنترل بيماري دارند. از اين جمله، سلول هاي تنظيمي نوع T هستند. تعداد و عملکرد اين سلول ها توسط مکانيسم هاي بيولوژيک ديگر مانند عوامل نسخه برداري و متيلاسيون DNA کنترل مي شود.
يکي از ترکيبات مفيدي که در چاي سبز موجود است، اثري قوي در افزايش تعداد سلول هاي T دارد. اين سلول ها نقش مهمي در فعاليت ايمني بدن و سرکوب بيماري هاي اوتوايميون دارند.
مطالعات دانشمندان بيان مي کند که احتمالا اين يکي از مکانيسم هاي مفيد اثر بخشي چاي سبز است. اين مکانيسم توجه زيادي را به خود جلب کرده زيرا اثر قابل توجهي در کنترل عفونت، بهبود وضعيت سيستم ايمني و جلوگيري از سرطان دارد.
بسياري از خواص چاي سبز مربوط به ماده اي به نام كاتچين است كه فعاليت آنتي اكسيداني آن بسيار بالا بوده و نسبت به آنتي اكسيدان هاي معروفي چون ويتامين هاي C و E بسيار قوي تر عمل مي كند. اين ترکيب طبيعي گرفته شده از درخت چاي اين توانايي را دارد که بر تعداد سلول هاي تنظيمي از نوع T اثر بگذارد. در صورتي که اين تحقيقات کامل شود، استفاده از اين ماده مي تواند راهکار بسيار ساده و موثري در کنترل بيماري هاي اتوايميون و ديگر بيماري هاي وابسته به سيستم ايمني باشد.
هم چاي سياه و هم چاي سبز داراي رنگدانه هايي هستند که اثر کاهش
ابتلا به بسياري از بيماري هاي مختلف در آن ها ديده شده است ولي چاي
سياه به دليل فرايند بيشتر اثر مفيد ضعيف تري دارد
داروهايي هستند که همين اثر را در بدن دارند ولي استفاده از يک ماده ي غذايي، هم ايمن تر است و هم اين امکان وجود دارد که در طولاني مدت مورد استفاده قرار گيرد و احتمال مسموميت ندارد.
نتايج اين تحقيقات که در مجله ايمونولوژي به چاپ رسيده است، بيان مي کند؛ پلي فنول موثر چاي سبز، EGCG، اثرات ضد التهابي و ضد سرطان دارد. همچنين مي تواند موجب افزايش توليد سلول هاي T شود. البته اثر آن ضعيف تر از داروهايي است که در اين رابطه مورد استفاده قرار مي گيرد ولي مي توان در طولاني مدت از آن استفاده کرد. هنوز نتايج قطعي اين مطالعات مشخص نيست ولي مي توان اميدوار بود با تحقيقات بعدي اثرات قوي تري از اين ماده ي مفيد در نمونه هاي انساني ديده شود.