سمنو یه خوراکی خیلی مقویه که سر سال چند قاشق سمنو می‌ریزیم تو ظرف و تا 13 روز عید می‌مونه سر سفره و خشک می‌شه. اما سمنو می‌تونه یه پیش غذای دائمی تو رژیم‌مون باشه. تهیه سمنو کار خیلی سختیه و معمولا همراه با مراسم و تشریفات مذهبی تهیه می‌شه. بعضیا تو سمنو بادوم و فندق هم می‌ریزن که در این صورت تبدیل به یه میان‌وعده مغذی می‌شه.
سمنو از جوانه گندم درست می‌شه و سرشار از ویتامین‌های K, E, A و همه ویتامینای گروه B و همچنین فسفر و پتاسیمه. فسفر سمنو خیلی بالاست و برای رشد مغزی بچه‌ها موثره. مصرف سمنو در میانسالی از بروز بیماری آلزایمر پیشگیری می‌کنه.
مزه شیرین سمنو از خود گندمه. وقتی گندم جوانه می‌زنه املاح معدنی و ویتامین C گندم چند برابر می‌شه و از کالری و کربوهیدرات‌ش کم می‌شه. تو فرآیند جوانه زدن گندم مزه شیرین می‌گیره، چون نشاسته‌ای که تو دونه‌های گندم هست، تبدیل به قند می‌شه. سمنو پرتئین زیادی داره ولی قندش موجب چاقی می‌شه و برای بیماران دیابتی هم غذای مناسبی نیست.
سمنو زود فاسد می‌شه و مستعد جذب میکروبه، بنابراین اگه برای خوردن، سمنو می‌خرید از جاهای مطمئن و حتما تو بسته‌بندی خرید کنید و تو یخچال بذاریدش. مزه ترش و بوی کپک رو هم که حس کردید، بی‌خیال پول و خواص‌ش بشید و درسته دور بریزدش.
اگه طعم سمنو رو دوست داشته باشید می‌تونید همیشه تو پخچال داشته باشیدش و برای صبحانه یا به عنوان یه دسر طبیعی ازش استفاده کنید.
