همه چیز برای طعم شیرین

وقتی تصمیم می‌گیرید از دست چاقی به یک رژیم غذایی پناه ببرید,با انواع رژیمهای روزانه,کم کالری,علمی و تجربی بر خورد می‌کنید.یکی از پرطرفدارترین این رژیم‌ها,رژیم‌های بدون قند هستند که در آنها قند مصرفی روزانه شما با انواع محصولات رژیمی جایگزین شده است. شیرین کننده‌ها در رژیم‌های غذایی فقط نقش طعم دهنده را بازی می‌کنند که یا اصلا انرژی ندارند یا مقدار انرژی آنها بسیار کم است. به خاطر همین از آنها در رژیم‌های لاغری و محصولات رژیمی استفاده می‌شود. ولی هستند کسانی که از این محصولات خورده‌اند و لاغر نشده‌اند.احتمال می‌رود طعم شیرینی خود باعث تحریک ترشح انسولین شود که این منجر به افت قند خون گشته و در نتیجه اشتهای فرد افزایش می‌یابد.تازه خود انسولین باعث حفظ و افزایش بافت‌های چربی بدن می شود.دیگر اینکه بسیاری از شیرین کننده های مصنوعی از اسیدهای آمینه ساخته می‌شوند که با وجود نداشتن قند,می توانند با یا بدون وارد شدن به چرخه انرژی بدن,باعث افزایش وزن شوند.بنابراین بدیهی است که در برخی افراد شیرین کننده ها باعث لاغری نشده و خود عامل چاقی می‌شوند. تا همین چند وقت قبل یکی از پر و پا قرص‌ترین مشتریان محصولات رژیمی و شیرین کننده‌های مصنوعی,بیماران دیابتی بودند.چون با مصرف این مواد,بیمار دیابتی قند نمی خورد ولی از تکرار تجربه مزه شیرینی هم محروم نمی شد.ایده اینکه,در بیماران دیابتی به جای قند از موادی استفاده کنند که در عین شیرینی,فاقد قندهای ساده مثل شکر باشند از آنجا منشا گرفت که سابقا تصور می شد قندهای ساده ای مثل شکر زودتر از قندهای مرکبی مثل نشاسته جذب می شوند و سریع تر به گلوکز تبدیل گشته و به طور ناگهانی قند خون فرد دیابتی را بالا می برند.با این طرز تفکر,بیمار دیابتی از مصرف قندهای ساده چه به صورت خالص مثل قند در کنار چای و چه به صورت مخلوط با سایر مواد مثل مربا, منع می‌شد و برای تامین لذت مزه شیرینی به طور جایگزین,به وی استفاده از شیرین کننده ها پیشنهاد می‌گردید. ولی امروزه مدت‌هاست که دانشمندان دریافته اند که زمان جذب و افزایش قند توسط قندهای ساده و مرکب تفاوت چندانی ندارد و مصرف قندهای ساده مثل شکر,توسط فرد دیابتی در یک حد معقول و ثابت که طبق آن دارویشان تنظیم شده باشد,قابل قبول است.ولی عده‌ای هنوز بر آن باور قدیم,استفاده از شیرین کننده‌ها و محصولات حاوی آنها را به جای قند به دیابتی‌ها توصیه می‌کنند. ساخارین که در اصل نوعی نمک است,۳۰۰ تا ۴۰۰ برابر شکر قدرت شیرین کنندگی دارد.این ماده تا کنون تهمت‌های زیادی را تحمل کرده است که معروف‌ترین این اتهامات, مسبب سرطان مثانه شدن,بود.ولی بعد از تحقیقات فراوان این لکه ننگ از دامن ساخارین پاک شد!!پر مصرف ترین و رایج ترین شیرین کننده در حال حاضر,آسپارتام است که دشمنان زیادی هم دارد.آسپارتام ۱۸۰ تا ۲۰۰ برابر از شکر شیرین تر است.نوعی آسپارتام خالص را به نام تجاری کاندرل می‌شناسیم.یکی از قوی ترین شیرین کننده ها آلیتام است که ۲۰۰۰ برابر شکر شیرینی دارد و مثل آسپارتام نوعی پروتئین است.دیگری نئوتام است که ۸۰۰۰ برابر شکر قدرت شیرین کنندگی دارد و هنوز به تایید نرسیده‌اند.