يک پژوهش روي بيش از 2000 کودک 3 ماهه تا 2 ساله در شهرهاي مختلف آمريکاي جنوبي که در ارتفاعات مختلفي قرار دارند، نشان مي‌دهد که پس از تعديل از نظر ساير عوامل خطرزا، خطر تاخير تکاملي در کودکاني که در نقاط مرتفع‌تر زندگي مي‌کنند، بيشتر است. اين خطر که شايد به دليل فشار کمتر اکسيژن هوا باشد، به خصوص در مقايسه نقاط داراي ارتفاع بيشتر از 2500 متر از سطح دريا با نقاط کم‌ارتفاع (زير 800 متر از سطح دريا) مشخص مي‌شود که به 2 برابر مي‌رسد و پس از آن نيز با نسبت ذکرشده به تدريج افزايش مي‌يابد.
